بررسي رابطه كار احساسي با تعارض كار- خانواده با نقش ميانجي تنش شغلي و تعديل كننده‌هاي حمايت اجتماعي و استقلال در كار پرستاران زن بيمارستان ايران شهر ايرانشهر

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف بررسي رابطه بين كار احساسي و تعارض كار- خانواده با نقش ميانجي تنش شغلي و تعديل‌كننده‌هاي حمايت اجتماعي و استقلال در كار پرستاران زن بيمارستان ايران شهر ايرانشهر انجام گرفته است.روش كار: جامعه پژوهش شامل 150 نفر از پرستاران زن بيمارستان ايرانشهر بودند كه به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. براي سنجش متغيرهاي مورد مطالعه در اين پژوهش از پرسشنامه كار احساسي ديفندورف و همكاران (2005)، پرسشنامه تعارض كار –خانواده كارلسون (2000)، پرسشنامه تنش شغلي HSE (1990)، پرسشنامه حمايت اجتماعي فليپس (1986) و اسقلال شغلي جانگ (1995) استفاده شد. ارزيابي الگوي پيشنهادي از طريق الگويايي معادلات ساختاري (SEM) و با استفاده از نرم افزارهاي SPSS و AMOS ويراست 22 انجام گرفت.نتايج: نتايج حاصل از تحقيق  نشان داد: 1. بين كار احساسي و تعارض كار- خانواده با نقش ميانجي تنش شغلي رابطه معنادار وجود دارد. 2. بين كار احساسي و تنش شغلي  رابطه معنادار وجود دارد. 3. بين تنش شغلي  و تعارض كار –خانواده رابطه معنادار وجود دارد. 4. بين كار احساسي و تنش شغلي با نقش تعديل كنندگي حمايت اجتماعي رابطه معنادار وجود دارد. 5. بين كار احساسي و تنش شغلي با نقش تعديل كنندگي استقلال در كار رابطه معنادار وجود دارد. 6. بين كار احساسي و تنش شغلي با نقش تعديل كنندگي حمايت اجتماعي و استقلال در كار رابطه معنادار وجود دارد.نتيجه گيري:با توجه به نتايج ميزان تعارض كار- خانواده در پرستاران حاصل مسائل و مشكلات روحي رواني همچون كار احساسي و تنش ناشي از آن است، كه نيازمند كنترل بيشتر احساسات از طريق توسعه توانمندي و حمايت هاي شغلي و سازماني مي باشد.