اثربخشي دارو درماني بر كاركردهاي اجرايي، مشكلات رفتاري و نشانگان باليني اختلال نارسايي توجه/بيش فعالي

مقدمه: اختلال نارسايي توجه بيش فعالي از شايع ترين و پرچالش ترين اختلال هاي دوران كودكي و نوجواني است. هدف از اين پژوهش بررسي اثربخشي دارو درماني بر كاركردهاي اجرايي، مشكلات رفتاري و نشانگان باليني اختلال نارسايي توجه/بيش فعالي مي باشد.روش كار: پژوهش از نوع آزمايشي با سنجش پيگيري سه ماهه با دو گروه آزمايش و كنترل (هر گروه 15 نفر) انجام شد. شركت كنندگان به شيوه نمونه گيري هدفمند و براساس ميزان هوش و نوع اختلال همتا شدند. گروه درمان هاي دارويي تحت نظر روانپزشك به مدت 12 هفته روزانه دارو دريافت كردند. شركت كنندگان با مقياس سوانسون، نولان و پلهام ويرايش چهارم براي سنجش نشانه هاي باليني ADHD، آزمون عصب روانشناختي كوليج جهت سنجش كاركردهاي اجرايي و مقياس خودگزارشي مشكلات رفتاري راتر فرم والدين مورد سنجش قرار گرفتند. از تحليل واريانس چند متغيره (مانوا) براي بررسي فرضيه هاي پژوهش استفاده شده است.نتايج: نتايج پژوهش نشان داد كه بين گروه تجربي و گروه كنترل در تمامي پس آزمون متغيرهاي كاركردهاي اجرايي، مشكلات رفتاري و نشانگان باليني و مولفه هاي آنها تفاوت معني داري وجود دارد (P≤0.05)..نتيجه گيري: باتوجه به نتايج به دست آمده، به نظر مي رسد كه دارو درماني، مداخله اي اثر گذار براي درمان متغيرهاي ذكر شده مي باشد.