پيش بيني سازگاري زناشويي براساس تحمل ابهام و كمال‌گرايي در بين بيماران مبتلا به اختلال وسواس فكري-عملي

مقدمه: اختلال وسواس فكري - عملي يكي از رايج ترين اختلالات روان شناختي است كه اثر زيادي بر عملكرد و كيفيت زندگي مبتلايان دارد، اين پژوهش با هدف پيش بيني سازگاري زناشويي براساس تحمل ابهام و كمال گرايي در بين بيماران مبتلا به اختلال وسواس انجام شد.روش: روش پژوهش همبستگي با رويكرد پيش بيني و طرح رگرسيون بود. از جامعه آماري بيماران مبتلا به اختلال وسواس مراجعه كننده به مراكز مشاوره منطقه 4 شهر تهران با استفاده از روش تصادفي چند مرحله اي 150 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه سازگاري زناشويي (اسپانير، 1976)، پرسشنامه عدم تحمل ابهام (فريستون و همكاران، 1994)، پرسشنامه كمال گرايي (تري شورت و همكاران، 1995) بود. داده هاي پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي پيرسون و رگرسيون چندگانه تحليل شد.نتايج: نتايج ضريب همبستگي نشان داد كه سازگاري زناشويي با تحمل ابهام (r = 0.35, p = 0.001)و كمال گرايي (r = 0.35, p = 0.001) همبستگي معني داري دارند. نتايج رگرسيون نيز نشان داد كمال گرايي با ضريب بتاي 0.31 بيش از عدم تحمل ابهام با ضرب بتا 0.22 مي تواند سازگاري بيماران وسواسي را مورد پيش بيني قرار دهد و همچنين 17 درصد واريانس مربوط به سازگاري ، بر اساس تحمل ابهام و كمال گرايي تبيين مي شود.نتيجه‌گيري: سازگاري زناشويي بيماران مبتلا به وسواس با استفاده از عدم تحمل ابهام و كمال گرايي قابل پيش بيني است. بنابراين با بهبود عدم تحمل ابهام و كمال گرايي بيماران مبتلا به وسواس، مي توان سازگاري آنها را تقويت كرد.