نقش ترتيب تمرين در افزايش مزاياي تمرين تركيبي (مقاومتي و هوازي) بر سختي شرياني مردان جوان مبتلا به فشار خون

مقدمه: تمرينات هوازي و مقاومتي داراي اثرات متفاوتي بر شاخصه هاي سيستم قلبي عروقي هستند.هدف از انجام اين پژوهش بررسي اثر ترتيب انجام تمرين تركيبي بر سختي شرياني مردان جوان مي باشد.روش كار: بيست شركت كننده مرد با سطح پيش فشارخوني در دامنه سني 45-30 سال به صورت در دسترس در 3 گروه كنترل (5=Cl; n) ، تركيبي هوازي-مقاومتي (7= ART; n) و تركيبي مقاومتي-هوازي(8= RAT; n) به انجام 8 هفته پروتكل تمرين تركيبي پرداختند. بخش هوازي تمرين شامل 20 دقيقه فعاليت بر روي تردميل يا دوچرخه كارسنج با شدت89-60 % ضربان قلب ذخيره (HRR) و بخش مقاومتي شامل كار با وزنه با 84-70 % يك تكرار بيشينه (1RM) بود. سختي شرياني با استفاده از شاخص ضربان موج-نبض (PWV) اندازه گيري شد. مقايسه هاي آماري با استفاده از آزمونهاي t همبسته و آناليز كوواريانس انجام شد.نتايج: نتايج درون گروهي نشان داد تمرين در هر دو گروه تجربي باعث كاهش معنادار در سختي شرياني شد اما در مقايسه بين گروه ها تنها توالي RT اختلاف معناداري با دو گروه كنترل (P = 0.008) و AR (P = 0.137) داشت و تفاوت ها بين دو گروه CL و AR (P = 0.330) غيرمعنادار بود.نتيجه گيري: پيشنهاد مي شود تمرين تركيبي با توالي مقاومتي-هوازي انجام شود تا افراد از مزاياي مربوط به كاهش خطرات بيماري قلبي عروقي بهره ببرند.