تدوين پروتكل طرحواره درماني براي كاهش اضطراب كودكان 8 تا 13 سال و مقايسه‌ي اثربخشي آن با درمان شناختي ـ رفتاري

مقدمه : پژوهش حاضر به تدوين پروتكل طرحواره درماني براي كاهش اضطراب كودكان 8 تا 13 سال و مقايسه ي اثربخشي آن با درمان شناختي رفتاري مي پردازد اضطراب اصطلاح كلي است كه به دو مفهوم مجزا يعني عوامل اضطراب‌‌زا (ويژگي‌هاي محيطي يا افكاري كه واكنش ناخوشايندي در فرد ايجاد مي‌كنند) و فشار (واكنش ناخوشايند فرد به عوامل اضطراب‌زا) اطلاق مي‌شود. پژوهش حاضر با هدف كاهش اضطراب در كودكان انجام شدروش كارروش مطالعه، نيمه آزمايشي و با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. نمونه‌ي آماري اين پژوهش شامل 31 نفردانش‌آموزان 8 تا 13 ساله‌ در يك مدرسه دوشيفته در منطقه‌ي يك شهرستان قم در سال 1398 هستند كه در 3 گروه به مدت 4 ماه مورد ازمون قرار گرفتند. پس از اتمام جلسات پس آزمون نيز بعد از 4 ماه ازمون پيگيري انجام شد . گروهها شامل گروه دانش‌آموزان داراي نشانگان اضطراب با رويكرد طرحواره‌درماني ، گروه دانش‌آموزان داراي نشانگان اضطراب با رويكرد درمان شناختي ـ رفتاري و گروه گواه كه هيچ درماني را دريافت نكردند در نظر گرفته شد كه نمونه هاي آزمايشي به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب و وارد پژوهش ‌شدند. در اين پژوهش از پرسشنامه‌ي مصور طرحواره دوسلدف براي كودكان (DISC) 2017) و مقياس اضطراب كودكان اسپنس فرم ولدين(SCAS (1977) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر در نرم‌افزار SPSS-23 استفاده شده است.نتايج : يافته‌ها نشان داد كه بين نمره‌ي پيش‌آزمون ، پس‌آزمون و مرحله پيگيري، اضطراب در گروه طرحواره‌درماني و نيز در گروه درمان شناختي ـ رفتاري تفاوت معناداري وجود دارد؛ همچنين نتايج آزمون تحليل واريانس نشان داد كه بين ميانگين نمره‌ي اضطراب در بين اعضاي سه گروه تفاوت معناداري وجود دارد (P 0/05). نتيجه گيري: نتايج پژوهش نشان داد كه طرحواره درماني در درمان اضطراب كودكان و نوجوانان موثر است و ميتوان از آن به عنوان يك عامل در كنترل اضطراب استفاده كرد.