اثربخشي روان درماني مثبت نگر بر نظم جويي هيجاني، انعطاف پذيري شناختي و شادي ذهني دانشجويان معتاد به اينترنت

مقدمه: هدف پژوهش حاضر سنجش اثربخشي آموزش روان درماني مثبت نگر بر نظم جويي هيجاني، انعطاف پذيري شناختي و شادي ذهني دانشجويان مبتلا به اعتياد به اينترنت بوده است.روش كار: بر اين اساس 2 گروه 15 نفره متشكل از گروه كنترل و آزمايش كه بر اساس سن (بين 20 الي 30 سال)، وضعيت تحصيلي (ليسانس)، وضعيت تاهل (مجرد) و جنسيت (زنان) ‏همتا شده بودند انتخاب شدند، پرسشنامه هاي انعطاف پذيري شناختي، نظم جويي هيجاني و شادي هني قبل، بعد از دوره درماني و همچنين 3 ماه بعد اجرا گشت. نتايج: نتايج اين پژوهش نشان داد دوره درماني روان درماني مثبت نگر به افزايش انعطاف پذيري شناختي، نظم جويي جويي هيجاني و همچنين شادي ذهني آزمودني هاي گروه تجربي انجاميده است، همچنين آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر نيز نشان داد كه اثربخشي دوره درماني در مرحله پيگيري ثابت مانده است. نتيجه گيري: به نظر مي رسد يافته هاي اين پژوهش بتواند در طراحي دوره هاي درماني و همچنين اتخاذ تصميم گيري در راستاي كاهش مشكلات افراد داراي اعتياد به اينترنت مورد استفاده قرار گيرد.