مقايسه اثر بخشي مداخلات درماني مبتني بر ژيمناستيك مغزي و توان بخشي شناختي بر درك كلامي و استدلال ادراكي دانش‌آموزان مبتلا به اختلال يادگيري خاص

مقدمه :اختلالات يادگيري از عوامل مهم افت تحصيلي برخي از دانش آموزان است و تعيين روش هاي درماني مناسب مي تواند باعث موفقيت تحصيلي آنها شود. هدف پژوهش حاضر مقايسه اثر بخشي مداخلات درماني مبتني بر ژيمناستيك مغزي و توان بخشي شناختي بر درك كلامي و استدلال ادراكي در دانش آموزان مبتلا به اختلال يادگيري خاص بود.روش كار: روش تحقيق نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل دانش آموزان دختر و پسر مقطع ابتدايي داراي اختلال يادگيري شهرستان تنكابن كه در سال تحصيلي 99-98 به مركز اختلال يادگيري سلامت آن شهرستان مراجعه كردند. روش نمونه گيري اين پژوهش در دسترس بود كه بعد از انتخاب 45 نفر  به صورت تصادفي به سه گروه (دو گروه آزمايش) و( يك گروه گواه) گمارش شدند. ابزارگردآوري داده ها مقياس هوشي وكسلر 4 (2003) بود. در اين پژوهش از دو پروتكل درماني برنامه ژيمناستيك مغزي و برنامه توانبخشي و تقويت و توجه پارس استفاده شد. جهت تحليل داده ها در نرم افزار SPSS22 از تحليل كوواريانس چند متغيره  استفاده شد.نتايج : نتايج حاصل از تحقيق نشان داد كه درمان مبتني بر ژيمناستيك مغزي و درمان توان بخشي شناختي بر درك كلامي و استدلال ادراكي دانش آموزان مبتلا به اختلال يادگيري خاص تاثير مثبت و معنادار داشت. همچنين علي رغم اينكه سطح ميانگين در گروه توانبخشي شناختي از گروه ژيمناستيك مغزي بالاتر بوده، در متغير درك كلامي از نظر آماري تفاوت معني داري در ميزان اثربخشي در درمان مشاهده شد.نتيجه گيري : به منظور بهبود درك كلامي و استدلال ادراكي دانش آموزان مبتلا به اختلال يادگيري خاص از مداخلات درماني مبتني بر ژيمناستيك مغزي و توان بخشي شناختي استفاده شود.