مدل‌يابي شايستگي هيجاني- اجتماعي معلمان براساس عوامل فردي و بافتي و تاثير آن بر احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان

مقدمه: هدف پژوهش تعيين برازش مدل‌ شايستگي هيجاني- اجتماعي معلمان بر اساس عوامل فردي و بافتي و تاثير آن بر احساس تعلق به مدرسه دانش‌آموزان بود. روش كار: پژوهش حاضر يك پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بوده و جامعه آماري را كليه معلمان شاغل در مدارس (ابتدايي، متوسطه اول و متوسطه دوم) و دانش‌آموزان در حال تحصيل در همان مدارس در منطقه 2 شهرستان دهلران در سال تحصيلي 98-97 تشكيل دادند كه از بين آنها تعداد 150 نفر از معلمان و 150 نفر از دانش‌آموزان به عنوان گروه نمونه انتخاب و مورد بررسي قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه شايستگي هيجاني-اجتماعي معلمان، مقياس فرسودگي شغلي، مقياس هوش هيجاني و پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه بود و داده‌هاي بدست آمده در دو بخش توصيفي و استنباطي مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج: نتايج نشان داد كه عوامل فردي بر شايستگي هيجاني-اجتماعي معلمان اثر مستقيم دارد، عوامل بافتي بر شايستگي هيجاني اجتماعي معلمان، اثر معكوس دارد، شايستگي هيجاني اجتماعي بر احساس تعلق دانش آموزان اثر مستقيم دارد. پس از آن، عوامل بافتي بيشترين تاثير را بر متغير شايستگي هيجاني اجتماعي داشتند (0/37-=β). بررسي شاخص‌هاي برازش مدل حاكي از آن است كه مدل مورد نظر برازش مطلوبي با داده‌ها دارد. نتيجه گيري: براساس يافته‌هاي اين پژوهش مي‌توان گفت كه عوامل فردي و بافتي بر شايستگي هيجاني اجتماعي معلمان تاثير داشتند كه اثر عوامل فردي مستقيم و اثرعوامل بافتي معكوس بوده است. و همچنين شايستگي هيجاني اجتماعي معلمان بر احساس تعلق دانش‌آموزان تاثير مستقيم داشته است و پس از آن عوامل بافتي بيشترين تاثير را بر متغير شايستگي هيجاني اجتماعي داشته‌اند.