مقايسه اثربخشي آموزش مهارت‌هاي مبتني بر رويكرد هيجان مدار و خود شفقت‌ورزي بر تعارض‌هاي زناشويي و تمايز يافتگي خود زنان آسيب‌ديده از خيانت زناشويي

مقدمه: هدف اصلي اين پژوهش مقايسه اثربخشي آموزش مهارت‌هاي مبتني بر رويكرد هيجان مدار و خود شفقت ورزي بر تعارض‌هاي زناشويي و تمايز يافتگي خود زنان آسيب ديده از خيانت زناشويي بود.روش كار: اين پژوهش ازنوع پژوهش هاي نيمه آزمايشي بود. جامعه آماري كليه زنان آسيب‌ديده از خيانت زناشويي شهر مشهدسال 99 1398 بود. نمونه آماري 45 نفر ازاين زنان مراجعه كننده به مراكزمشاوره به صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به شيوه تصادفي در گروه‌هاي آزمايشي و كنترل (هر گروه 15 نفر) جايگماري شدند.گروه‌هاي مداخله آموزش هيجان مدار و خود شفقت‌ورزي را به شكل جداگانه طي دو ماه 8 جلسه 90 دقيقه‌اي دريافت نمودند. براي جمع آوري اطلاعات پرسشنامه تجديد نظر شده تعارض‌هاي زناشويي ثنايي (1379)، پرسشنامه تجديدنظر شده تمايزيافتگي خود اسكورون و اسميت (2003) استفاده شد. داده‌ها بر اساس آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري‌هاي مكرر تجزيه و تحليل شدند.نتايج: نتايج نشان داد آموزش مهارت‌هاي رويكرد هيجان مدار و خود شفقت ورزي برتعارض‌هاي زناشويي و تمايز يافتگي خود زنان آسيب ديده از خيانت زناشويي تأثير معناداري دارد (0.05 p). علاوه بر اين، نتايج آزمون تعقيبي نشان داد بين اثربخشي اين دو مداخله تفاوت معناداري وجود داشته (0.05 p) و تأثيرآموزش مهارت‌هاي رويكرد هيجان مدار نسبت به خود شفقت ورزي در متغير تمايز يافتگي خود معنادار بوده است.نتيجه گيري: يافته‌هاي پژوهش نشان داد آموزش رويكرد هيجان‌مدار با افزايش آگاهي هيجاني و آگاهي از عامليت در تجربه و تغيير پردازش‌ها به عنوان يك آموزش كارآمد جهت بهبود الگوهاي تعاملي زنان آسيب ديده ازخيانت زناشويي مورد استفاده قرار گيرد.