تعيين الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي و فراواني ژن هاي مولد كارباپنماز در ايزوله هاي اسينتوباكتر بوماني جدا شده از بيماران بستري در بيمارستان آموزشي شهر تهران

مقدمه: ظهور وگسترش سريع اسينتوباكتر بوماني هاي مقاوم به كارباپنم در سراسر دنيا گزارش شده است. مطالعه حاضر با هدف تعيين الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي و فراواني ژن هاي مولد كارباپنماز در ايزوله هاي اسينتوباكتر بوماني  جدا شده  از بيماران بستري در بيمارستان آموزشي شهر تهران انجام شد. روش كار: در مطالعه حاضر 99 ايزوله باليني اسينتوباكتر بوماني جمع آوري شده از يك بيمارستان آموزشي درماني تهران، با تست هاي بيوشيميايي و PCR تاييد شدند. الگوي حساسيت آنتي بيوتيكي با استفاده از روش ديسك ديفيوژن و E test تعيين گرديد. فراواني ژن هاي  مولد كارباپنماز با استفاده از PCR تعيين گرديد. نتايج:  بيشترين و كمترين مقاومت به ترتيب نسبت به آنتي بيوتيك سيپروفلوكسازين (100 %)  و مينوسايكلين(21.2%) مشاهده شد. همچنين 97 سويه‌ (97.97 %) الگوي مقاومت MDR را نشان دادند. در تعيين حداقل غلظت بازدارنده رشد (MIC) ايزوله‌هاي اسينتوباكتر بوماني به روش  E test براي آنتي‌بيوتيك ايميپنم 93.9 % ايزوله ها مقاوم بودند و ميزان MIC ايميپنم در آن‌ها بيشتر از 8 ميكروگرم در ميلي‌ليتر بود. در بررسي فراواني ژن هاي مولد كارباپنماز با استفاده از روش PCR ؛ ژن blaVIM داراي بيشترين فراواني ( 94.9 % ) و blaOXA 58 ,blaOXA 143 ,blaKPCو bla IMP در هيچ كدام از ايزوله ها يافت نشد.نتيجه گيري: نتايج حاصل از مطالعه حاضر نشان مي‌دهد كه اكثرجدايه‌ها به آنتي‌بيوتيك هاي مهم باليني در كلاس بتالاكتام كه در درمان عفونت هاي اين باكتري كاربرد دارند، مقاوم بوده‌اند. اين نتايج مطالعات بيشتر بر روي تجويز منطقي دارو در درمان اسينتوباكتر بوماني را پيشنهاد مي دهد.