تاثير آموزش دلبستگي مادر به جنين بر كاهش بي‌حوصلگي مادران نخست باردار

زمينه و هدف: بارداري نخست، به دليل ناشناخته بودن تجارب بارداري، مي‌تواند براي مادران آسيب و پريشاني روان‌شناختي و هيجاني داشته باشد. بنابراين هدف اين‌ پژوهش بررسي تاثير آموزش دلبستگي مادر به جنين بر بي‌حوصلگي مادران نخست باردار بود.مواد و روش‌ها: روش پژوهش حاضر نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پيگيري 45 روزه بود. در اين پژوهش جامعه آماري را كليه مادران نخست باردار شهر تهران در سال 1396 تشكيل مي‌دادند. نمونه مورد مطالعه 30 مادر نخست باردار داراي دامنه سني 25 تا 35 سال بودند كه به شيوه نمونه‌گيري غيرتصادفي هدفمند انتخاب و با انتساب تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايدهي شدند. پس از انتخاب حجم نمونه و گمارش آنها در گروه‌هاي آزمايش و گواه، گروه آزمايش مداخله جامع دلبستگي مادر به جنين را طي يك ماه در 9 جلسه 90 دقيقه‌اي دريافت نمودند. اين در حالي بود كه گروه گواه اين مداخله را در طول فرايند انجام پژوهش دريافت نكرد. پرسشنامه‌هاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه بي‌حوصلگي (فالمن و همكاران، 2011) بود. داده‌هاي حاصل از پژوهش به شيوه تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.نتايج: نتايج حاصل از تحليل داده‌ها نشان داد كه آموزش دلبستگي مادر به جنين بر بي‌حوصلگي مادران نخست باردار تاثير داشته است. بدين صورت كه اين آموزش توانسته ميانگين بي‌حوصلگي مادران نخست باردار را كاهش دهد.نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي پژوهش حاضر مي توان چنين نتيجه گرفت كه آموزش دلبستگي مادر به جنين با بهره گيري از تكنيك آرميدگي و تنفس براي كاهش اضطراب و آموزش تصويرسازي ذهني مي تواند بي حوصلگي مادران نخست باردار را كاهش دهد. بر اين اساس آموزش دلبستگي مادر به جنين مي تواند به عنوان درماني كارآ براي كاهش بي حوصلگي مادران نخست باردار مورد استفاده قرار گيرد.