مقايسه عملكرد خانواده و همجوشي فكر عمل در مبتلايان به اختلال وسواسي جبري، دوقطبي و افراد عادي

مقدمه: در بين مشكلات روان‌شناختي، اختلالات خلقي و وسواسي جبري به دليل ماهيت عودكننده، سالانه هزينه‌هاي گزافي به جامعه تحميل مي‌كنند، در همين راستا مطالعه حاضر با هدف مقايسه عملكردخانواده و همجوشي فكر عمل در افراد وسواسي جبري، دوقطبي و بهنجار انجام شد.روش كار: پژوهش حاضر از نوع علي مقايسه‌اي بود. جامعه آماري اين پژوهش متشكل ازكليه بيماران وسواسي جبري و دوقطبي بستري و مراجعه‌كننده به بيمارستان فاطمي و مطب‌هاي روان‌پزشكي شهر اردبيل در دي و بهمن 1398 و خرداد و تير 1399 مي‌باشد كه از طرف متخصصين تشخيص اختلال وسواسي جبري و دوقطبي دريافت كردند. از اين جامعه آماري فوق تعداد 40 نفر افراد وسواسي جبري،40 نفر افراد دو‌قطبي و 40 نفر افراد بهنجار به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار اين پژوهش پرسشنامه عملكرد خانواده تاويتيان و همكاران (1987) و پرسشنامه همجوشي فكر عمل راچمن و شافران (1998) بود.. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS 25 و با آزمون آماري تحليل واريانس چند متغيره تجزيه و تحليل شد.نتايج: نتايج نشان داد كه افراد داراي اختلال دوقطبي و وسواسي جبري عملكرد خانواده كمتري نسبت به افراد بهنجار دارند. همچنين، ميانگين نمرات ادغام فكر و عمل درافراد داراي اختلال وسواسي جبري و دوقطبي بالاتر از افراد بهنجار بود. (P 0/05)نتيجه‌گيري:. اين نتايج نشان مي‌دهد كه اختلال در بدكاركردي خانواده و از بين رفتن مرز ميان فكر عمل موجب افزايش شدت اختلال وسواسي جبري و دوقطبي مي‌شود. لذا، توجه به اين نتيجه در طرح‌هاي روان‌درماني و مداخله‌هاي تخصصي مي‌تواند مؤثر واقع شود