مقايسه اثربخشي درمان شناختي رفتاري مبتني بر مديريت استرس و درمان مبتني بر كيفيت زندگي بر اميدواري و سلامت معنوي زوجين ارجاعي متقاضي طلاق در بهزيستي شهرستان ايلام

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي درمان شناختي رفتاري مبتني بر مديريت استرس و درمان مبتني بر كيفيت زندگي بر اميدواري و سلامت معنوي زوجين ارجاعي متقاضي طلاق در بهزيستي شهرستان ايلام انجام شده است.روش كار: طرح پژوهش از نوع نيمه آزمايشي و به صورت پيش‌آزمون-پس‌آزمون- پيگيري با دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل بود. جامعه‌ي آماري پژوهش شامل كليه‌ي زوجين متقاضي طلاق در شهرستان، ايلام بود. نمونه مورد مطالعه شامل ۴۵ نفر از زوجين بود كه به صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در گروه درمان مبتني بر كيفيت زندگي، درمان مبتني بر مديريت استرس و گروه كنترل جايگزين شدند. درمان مبتني بر كيفيت زندگي و درمان مبتني بر مديريت استرس به شيوه‌ي گروهي طي ۸ جلسه بر گروه‌هاي آزمايش اجرا شد و افراد گروه كنترل در ليست انتظار قرار گرفتند و هيچ مداخله‌اي دريافت نكردند. ابزار استفاده شده در اين پژوهش شامل پرسشنامه‌ اميدواري اشنايدر و همكاران و پرسشنامه سلامت معنوي اليسون و پالوتزين مي‌باشد كه شركت‌كنندگان در مرحله‌ي پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري به سؤالات آن پاسخ دادند. جهت تجزيه و تحليل نتايج از روش‌هاي آماري توصيفي، تحليل كواريانس و تحليل واريانس اندازه‌گيري مكرر استفاده شده است.نتايج: نتايج پژوهش بيانگر آن است كه ميان گروه‌هاي آزمايش و كنترل از لحاظ متغيرهاي اميدواري و سلامت معنوي تفاوت معني‌داري وجود دارد (0/001 p). همچنين ميزان اميدواري و سلامت معنوي در گروهاي آزمايش در مرحله‌ي پس‌آزمون به‌طور معني‌داري متفاوت از گروه كنترل بود. نتيجه گيري: درمان مبتني بر كيفيت زندگي و درمان مبتني بر مديريت استرس از درمان هاي جديد و مطرح درمان تعارض هاي خانواده و زوج ها است كه توانسته است اميدواري و سلامت معنوي زوجين متقاضي طلاق را تغيير دهد.