پيش بيني گرايش به طلاق براساس عوامل اجتماعي _ فرهنگي ، انعطاف پذيري شناختي ، تنظيم هيجاني و طرح واره هاي ناسازگار اوليه در زوج هاي ايراني ساكن ايران و مقيم كانادا

مقدمه: هدف پژوهش حاضر پيش بيني گرايش به طلاق بر اساس انعطاف پذيري شناختي ، تنظيم هيجاني و طرح واره هاي ناسازگار اوليه در زوج هاي ايراني ساكن ايران و مقيم كانادا بود. روش كار: اين پژوهش از لحاظ هدف جزء پژوهش‌هاي كاربردي و از لحاظ اجرا و شيوه گرداوري داده‌ها از نوع توصيفي همبستگي است. جامعه آماري پژوهش تمامي زوجين ايراني كه در داخل ايران و مقيم كانادا هستند و 5 سال از زندگي مشترك آن‌ها گذشته باشد. از بين جامعه آماري پژوهش، تعداد 240 زوج (140 زوج ساكن ايران و 110 زوج ايراني مقيم كانادا) به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شد. به منظور گردآوري داده‌ها از پرسشنامه گرايش به طلاق جانسون و مورو (۱۹۸۶)، پرسشنامه طرح وارۀ يانگ(فرم كوتاه، ويرايش سوم، 90 گويه‌اي)، پرسشنامه انعطاف‌پذيري شناختي دنيس و وندروال (2010) (CFI) و پرسشنامه تنظيم هيجان گراس و جان (2003) استفاده شد. به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون همبستگي و رگرسيون استفاده شد كه نتايج آزمون همبستگي نشان داد كه بين مولفه‌هاي فرهنگي و اجتماعي با طلاق زوجين رابطه‌اي وجود ندارد و رابطه بين طرح واره‌هاي ناسازگار اوليه با گرايش به طلاق مثبت و همبستگي بين انعطاف‌پذيري شناختي و تنظيم هيجاني با گرايش به طلاق منفي است. نتايج: نتايج آزمون رگرسيون نشان داد مولفه هاي فرهنگي و اجتماعي قادر به پيش بيني طلاق زوجين نيستند و اينكه مقدار ضريب رگرسيوني استاندارد شده (Beta ) براي بريدگي و طرد برابر با 0/236 -، خودگرداني و عملكرد مختل برابر با 0/432 ، محدوديت مختل برابر با 0/187 ، ديگر جهت مندي برابر با 0/348، گوش به زنگي و بازداري برابر با 0/388، انعطاف پذيري شناختي برابر با 0/212 - و براي تنظيم هيجاني برابر با 0/155 - مي باشد. نتيجه گيري: با توجه به مقدار آماره t بدست آمده از بين متغيرهاي پيشبين، خودگرداني و عملكرد مختل، ديگر جهت مندي و گوش به زنگي و بازداري به شكل مثبت و معني داري گرايش به طلاق را پيش بيني مي كنند.