تبيين عوامل موثر بر توانمندسازي شغلي زنان (مطالعه موردي كاركنان شهرداري)

مقدمه: تحقيقات اخير به توانمندسازي و عوامل مؤثر بر آن بيشتر پرداخته است؛ بنابراين؛ پژوهش حاضر با هدف تبيين جامعه‌شناختي عوامل مؤثر بر نگرش به توانمندسازي شغلي در راستاي سلامت اجتماعي تهيه شده است. روش كار: روش تحقيق پيمايشي بوده كه با استناد بر تكنيك مصاحبه كتبي ( پرسشنامه محقق ساخته بر مبناي طيف رنسيس ليكرت)، با مراجعه به 150 نفر از زنان شاغل در نواحي چهارگانه منطقه 22 شهرداري تهران و برآورد حجم نمونه به كمك جدول مورگان انجام شد. داده ها با استفاده از تحليل رگرسيون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.نتايج: بر اساس نتايج به دست آمده الف). براساس تحليل رگرسيون: 1. با افزايش انتظار و انگيزش توانمندسازي شغلي، عدالت و برابري توانمندسازي شغلي، هدفگذاري توانمندسازي شغلي، سبك رهبري توانمندسازي، جايزه پيشنهاد استراتژيك كاركنان زن شاغل در نواحي چهارگانه منطقه 22 شهرداري تهران، از نگرش بالايي نسبت به توانمندسازي شغلي برخوردار خواهند شد. ب) براساس معادله مجذور رگرسيون، از مقدار 46 درصد سهمِ عوامل مؤثر بر نگرش كاركنان زن در بين نواحي چهارگانه منطقه 22 شهرداري تهران، به توانمندسازي شغلي: 1. مقدار 25 درصد آن مربوط به سهم (افزايش) ميزان انتظار و انگيزش است. 2. مقدار 14 درصد آن مربوط به سهم (افزايش) عدالت و برابري است. 3. مقدار 1 درصد آن مربوط به سهم (افزايش) افزايش هدفگذاري است. 4. مقدار 1 درصد آن مربوط به سهم (افزايش) افزايش تغيير سبك رهبري است. نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه كاركنان زن متاهل، بالاي 40 سال، داراي خانواده هسته اي از انتظار و انگيزش مثبت، مكانيزم هاي هدف گذاري مثبت، سيستم هاي عدالت و برابري مثبت، نگرش بالايي در توانمندسازي شغلي خود در سازمان مربوطه را دارا هستند