پيش‌بيني كيفيت زندگي مرتبط با سلامتي بر اساس ناگويي خلقي و تحمل پريشاني در افراد مبتلا به چاقي

مقدمه :چاقي يكي از مشكلات شايع سلامت عمومي است كه روند رو به افزايش آن به يكي از نگراني‌هاي عمده سلامت جهاني تبديل شده است، ﭘﮋوﻫﺶ حاضر با هدف پيش‌بيني كيفيت زندگي مرتبط با سلامتي بر اساس ناگويي خلقي و تحمل پريشاني در افراد مبتلا به چاقي انجام شد.روش كار: روش پژوهش همبستگي بود. جامعه آماري شامل كليه بيماران مبتلا به چاقي شهر تهران در سال 1399 بود. از اين ميان، به روش نمونه‌گيري دردسترس تعداد 250 نفر انتخاب شدند. شركت‌كنندگان با پرسشنامه‌هاي كيفيت زندگي مرتبط با سلامت وبر (1992)، ناگويي خلقي تورنتو (1992) و تحمل پريشاني سيمونز و گاهر (2005) مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 23 مورد تجزيه‌ و تحليل قرار گرفت.نتايج : يافته‌ها نشان داد كه متغيرهاي ناگويي خلقي و تحمل پريشاني مي‌توانند 16/4 درصد از واريانس كيفيت زندگي مرتبط با سلامت را تبيين كنند و تمامي متغيرهاي مذكور تأثير معناداري بر كيفيت زندگي مرتبط با سلامت دارند (P 0.01).نتيجه‌گيري : بر اساس نتايج بدست آمده مي‌توان گفت بر اساس ناگويي خلقي و تحمل پريشاني مي‌توان كيفيت زندگي مرتبط با سلامتي را در افراد مبتلا به چاقي پيش‌بيني كرد.