مقايسه اثر بخشي درمان نوروفيدبك و طرحواره درماني بر كمال گرايي افراد مبتلا به اضطراب اجتماعي شاهين شهر

مقدمه: پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي درمان نوروفيدبك و طرحواره درماني بر كمال گرايي افراد مبتلا به اضطراب اجتماعي شاهين‌شهر اجرا شد. روش كار: پژوهش از لحاظ هدف كاربردي و از لحاظ روش آزمايشي( ميداني) بود. جامعه آماري كلية بيماران اضطراب اجتماعي مراجعه كننده به مراكز مشاوره تحت نظارت بهزيستي شهرستان شاهين‌شهر بودند تعداد 45 نفربا نمونه‌گيري هدفمند و بر اساس نقطه برش پرسشنامه اضطراب اجتماعي جرابك انتخاب و تصادفاً در 2 گروه آزمايش و 1 گروه گواه (هر كدام 15 نفر) گمارده شدند. يك گروه آزمايش 10 جلسه 90 دقيقه اي طرحواره درماني هفتگي ، گروه دوم آزمايش 25 جلسه 45 دقيقه اي درمان نوروفيدبك (3 بار در هفته) دريافت كرد. گروه گواه مداخله اي را دريافت نكرد. ابزار پژوهش پرسشنامه هاي اضطراب اجتماعي (جرابك، 1996) و كمال‌گرايي (هيل و همكاران، 2004) بود كه طي سه مرحلة پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري 3 ماهه تكميل شدند. داده‌ها از طريق تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر تحليل شدند. نتايج: هردو درمان بر بهبود ميانگين نمرات كمال گرايي تاثير پايدار داشته‌اند (0/05 P). ضريب اتا براي متغير مذكور 0/316 به دست آمد. هردودرمان بر ابعاد كمال‌گرايي شامل تمركز بر اشتباهات، نياز به تاييد، هدفمندي به يك اندازه تاثير داشتند، روي بعد تلاش براي عالي بودن فقط طرحواره درماني و روي نظم و سازمان‌دهي فقط نوروفيدبك موثر بودند. بر ابعاد ادراك فشار از سوي والدين، معيارهاي بالا براي ديگران و نشخوار فكري هيچ يك موثر نبودند.نتيجه‌گيري: هر دو روش درمان و به خصوص طرحواره درماني براي بهبود كمال گرايي تاثير پايدار دارند و مي توان آنها را مورد استفاده قرار داد.