بررسي ژنوتيپي سويه هاي استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي سيلين جدا شده از بيماران در شهركرد

مقدمه: استافيلوكوكوس اورئوس رايجترين عامل ايجاد عفونت در بيمارستان است. اين مطالعه به منظور تعيين فراواني استافيلوكوكوس اورئوس جدا شده از عفونت هاي بيماران و تعيين الگوي حساسيت آنتي بيوتيكي در بيماران مراجعه كننده به بيمارستان هاي شهركرد انجام شد.روش كار: اين مطالعه توصيفي-مقطعي روي 166 بيمار داراي عفونت مراجعه كننده به بيمارستان هاي شهركرد طي سال 1400 انجام پذيرفت. از سواپ هاي استريل براي جمع آوري نمونه از عفونت ها استفاده شد. ايزوله استافيلوكوكوس اورئوس با استفاده از تست هاي بيوشيميايي نظير رنگ آميزي گرم، كاتالاز، كواگولاز، تست هاي مانيتول DNase و تخمير قند تاييد گرديد. الگوي حساسيت آنتي بيوتيكي با روش انتشار ديسك براساس الگويCLSI انجام پذيرفت. ايزوله هاي جدا شده به دليل بررسي حضور ژن هدفmecA و تاييد تيپ بندي SCCmec به روش PCR بررسي شدند. نتايج: تعداد 45 نفر (27.10 درصد ) از 166 نفر بيمار مراجعه كننده داراي كشت مثبت استافيلوكوك اروئوس بودند. در اين مطالعه اختلاف معني داري بين متغيرهاي سن و جنس مشاهده نشد (P 0.05). تعداد 40 ايزوله استافيلوكوكوس اورئوس (88.8 درصد) مقاوم به اگزاسيلين و 36 ايزوله (80 درصد) مقاوم به سفوكسيتين بوده و 45 ايزوله (100درصد) از لحاظ فنوتيپي MRSA بودند كه اين ايزوله ها با روش مولكولي (حضور ژن حامل ژنmecA با روش مولكولي) PCR تاييد شد. 100 درصد از بيماران مبتلا به عفونت استافيلوكوكوس اروئوس، مقاوم به متي سيلين بوده و 95.5 درصد آنهاMDR بودند. بيماراني كه در يك سال گذشته مصرف آنتي بيوتيك داشتند، 2 برابر بيماران ديگر داراي عفونت ناشي از استافيلوكوكوس اروئوس بودند. از تعداد 100 ايزوله مقاوم به متي سيلين (ايزوله هاي واجد ژن mecA)، تيپ V در 53.33 درصد جدايه ها رديابي شد. همچنين TypeIII و Type IVa به ترتيب در 26.66% و 17.77% از ايزوله ها شناسايي شد.نتيجه گيري: بيش از نيمي از عفونت هاي استافيلوكوكي در اين مطالعه ناشي از استافيلوكوكوس اورئوس بود و بيش از 48 درصد ازايزوله ها مقاوم به متي سيلين بودند. بيشترين مقاومت به پنيسيلين مشاهده شد. شيوع بالاي استافيلوكوكوس اروئس رنگ خطر جدي براي جامعه به شمار مي آيد.