ارزيابي فعاليت ضد پاركينسوني آستاگزانتين در شرايط برون تني ودرون تني

مقدمه: التهاب و استرس اكسيداتيو در پاتوژنز بيماري پاركينسون نقش دارند. آستاگزانتي نداراي اثرات آنتي اكسيداني، ضد التهابي است و ممكن است براي درمان بيماري پاركينسونمفيد باشد.در مطالعه حاضر، ما اثرات مفيدآستاگزانتينرا در برابر سميت 6-هيدروكسي دپاميندر مدل هاي حيواني و سلولي بررسي كرديم. روش كار: از موش نژاد NMRIاستفاده شد.پاركينسون با تزريق6-هيدروكسي دوپامينبه داخل جسم مخطط چپ ايجاد شد. موش هاي پاركينسوني به گروه شاهد و درماني تقسيم شدند.گروه درماني به مدت 28 روز آب يا آستاگزانتين (10،20و30 ميلي گرم بركيلوگرم) را به صورت خوراكي دريافت كردند. فعاليت هاي رفتاري موش ها با آزمون چرخشي ناشي از آپومورفين تعيين شد. سلول هاي دوپامينرژيكSH-SY5Y به مدت 48 ساعت با آستاگزانتين(1.25، 2.5، 5، 10و20 ميكرومول ) در حضور يا عدم حضور6-هيدروكسي دوپامين كشت داده شدند. نقش محافظتي آستاگزانتين با روش شمارش سلوليآبي تريپان ارزيابي شد.ميزان زنده ماندن سلولهاي SH-SY5Y با استفاده از روش MTT تعيين شد. نتايج: نتايج نشان داد كه اختلالات رفتاري ناشي از 6-هيدروكسي دوپامين در موش ها توسط آستاگزانتين بهبود يافته است.انكوباسيون با آستاگزانتين آپوپتوز و نكروز سلول هاي SH-SY5Y ناشي از 6-هيدروكسي دوپامينرا مهار كرد. همچنين اختلال زنده ماندن سلول هاي SH-SY5Y توسط پيش درمانيبا آستاگزانتينترميم شد. نتيجه گيري: نتايج ما نشان داد كه درمان با آستاگزانتينمي تواند از سلول هاي SH-SY5Y و نورون هاي دوپامينرژيك جسم سياه در مقابل سميت ناشي از 6-هيدروكسي دوپامينبه صورت وابسته به دوز محافظت كند.