تأثير مودهاي بالاتر ارتعاشي در ساختمان هاي داراي جداگر پايه «پاندولي تكي» با پلان نامنظم

كارايي يك ساختمان با سيستم جداسازي پايه، از مودهاي بالاتر تأثير مي‌پذيرد. با توجه به نبود مطالعات براي بسياري از انواع پلان‌هاي نامنظم در ساختمان‌هاي داراي جداساز پايه پاندولي، در مطالعه‌ي حاضر به پوشش طيف وسيعي از ميزان نامنظمي چيدمان‌هاي مختلف جداگرها پرداخته شده است. به منظور بررسي تأثير مودهاي بالاتر ارتعاشي در ساختمان‌هاي داراي جداگر پايه پاندولي، يك مطالعه‌ي پارامتريكي روي مدل‌هاي ساختماني با پلان‌هاي مختلف در ساختمان‌هاي ۲، ۴ و ۶ طبقه با پلان L شكل، همچنين از ۴ ساختمان يك طبقه با خروج از مركزيت‌هاي متفاوت مركز جرم و سختي و ساختمان‌هاي U و S شكل در مطالعه‌ي حاضر انجام شده است.در هر كدام از ساختمان‌ها از ۸ چيدمان مختلف جداگر پايه پاندولي استفاده شده است. زمان تناوب مودهاي مختلف ارتعاشي، درصد مشاركت جرمي مودها و تغييرات متوسط بيشينه‌ي جابه‌جايي تراز پايه تحت ۱۲ شتاب‌نگاشت مقايسه شده است. نتايج كلي تحليل‌ها نشان مي‌دهد كه در صورت انطباق مركز سختي تمامي جداگرهاي پايه بر مركز جرم تجمعي در تراز پايه از درصد مشاركت جرمي مود اول كاسته و در عوض، به درصد مشاركت جرمي مودهاي دوم يا سوم و بالاتر اضافه مي‌شود. لذا، مود دوم و يا بالاتر، تعيين‌كننده‌ي پاسخ‌هاي سازه مي‌شود و تغييرمكان تراز پايه به ميزان قابل توجهي كاهش مي‌يابد.