تأثير مديريت كم آبياري بر ويژگي هاي فيزيولوژيك و بيوشيميايي دو رقم گلرنگ زراعي

به‌ منظور بررسي تأثير مديريت كم آبياري بر صفات فيزيولوژيك و بيوشيميايي دو رقم گلرنگ زراعي، پژوهشي مزرعه‌اي به‌صورت كرت‌هاي خردشده در قالب طرح پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار در سال زراعي 97- 1396 در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه شهيد چمران اهواز اجرا شد. چهار سطح مديريت كم ‌آبياري شامل: شاهد، كم آبياري ملايم، كم آبياري متوسط و كم آبياري شديد در كرت‌هاي اصلي و دو رقم گلرنگ زراعي پديده و گلدشت در كرت‌هاي فرعي قرار گرفتند. رژيم‌هاي كم آبياري باعث كاهش معني دار هدايت روزنه‌اي، سرعت فتوسنتز، شاخص كلروفيل و عملكرد دانه و روغن شد، ولي فعاليت آنزيم كاتالاز و پراكسيداز، غلظت كربوهيدرات‌هاي محلول و غلظت مالون دي آلدئيد افزايش يافت. در شرايط رژيم‌هاي مختلف كم-آبياري، رقم گلدشت با بيشترين هدايت روزنه‌اي، سرعت فتوسنتز، شاخص كلروفيل، فعاليت آنزيم پراكسيداز و كاتالاز، غلظت كربوهيدرات‌هاي محلول و كمترين غلظت مالون دي آلدئيد داراي بالاترين عملكرد اقتصادي دانه و روغن بود و به دليل عملكرد دانه بالاتر داراي مقادير عملكرد روغن بالاتري بود و براي شرايط محدوديت آبي توصيه مي شود. رژيم‌هاي كم‌آبياري ملايم، متوسط و شديد منجر به كاهش معني‌دار عملكرد روغن در هر دو رقم به ترتيب به ميزان 31، 42 و 63 درصد شد. مرحلة رشدي گياه و شدت تنش نقش مهمي در واكنش ارقام به تنش رطوبتي داشت. رژيم كم آبياري متوسط سبب كاهش 42 درصدي عملكرد روغن شد، ولي با توجه به كاهش 20 درصدي مصرف آب در مقايسه با آبياري مطلوب به عنوان راهبرد مناسب كاهش مصرف آب در اين منطقه توصيه مي‌شود.