ارزيابي بافت‌ فرسوده شهري براساس طرح بازآفريني در بهبود كيفيت محيط شهري مطالعه موردي: شهر تبريز- محله چوخورلار

سابقه شكل گيري و تطور حيات شهري نشان مي دهد كه بخش داخلي سكونتگاه هاي شهري، غالبا فرسوده و ناكارآمد هستند. هدف اين پژوهش، ارزيابي بافت فرسوده محله چوخورلار در بخش قديمي و داخلي شهر تبريز مي باشد كه با ارائه سناريو به سرانجام رسيده است. پژوهش از نوع كاربردي و روش انجام آن، توصيفي تحليلي به گونه پيمايش مقطعي مي باشد. اطلاعات از طريق مطالعات ميداني به صورت پرسشگري، مصاحبه بحث هاي متمركز گروهي و پرسشنامه در 11 نوع گردآوري شده و بعد از كدگذاري، در SPSS پردازش گرديد. در بخش كالبدي، فضايي و محيطي و تهيۀ نقشه هاي موضوعي و تحليلي از Arc GIS استفاده شد. جامعه آماري، كل محله به تعداد 148 خانوار بوده است. واحد بررسي، قطعه مسكوني بوده كه بنابر جدول مورگان 162 =N قطعه مسكوني با حجم نمونه 115= S قطعه انتخاب گرديد كه با توجه به مشكلات عديده، در كل 65 خانوار به پرسشنامه ها جواب دادند. سپس با استفاده از مدل SWOT ارزيابي انجام شد. بر اين مبنا امتياز عوامل داخلي (قوت و ضعف) 2/29 و امتياز عوامل خارجي (فرصت و تهديد) 2/52 به دست آمد كه نشانگر غلبۀ نقاط ضعف بر نقاط قوت در عوامل داخلي و غلبۀ فرصت ها بر تهديدها در عوامل خارجي است. نوآوري پژوهش در طراحي سناريوهاي بازآفريني محله مي باشد كه در نهايت سناريوي سوم در قالب راهبردي عملي با رعايت ضوابط طراحي در بافت سنتي با يك طرح تلفيقي سنتي و مدرن مورد تصويب جهت اجرا قرار گرفت.