بررسي تطبيقي رمان طلسمات و بوف‌كور از ديدگاه افسانه‌گرداني

به‌نظر كريستوا، هر متني حاصل شبكه‌ي متني قبل از خود است؛ بنابراين، براي رمزگشايي بايد سراغ اين شبكه برويم. نويسندگان و شاعران همواره از متون قبلي بهره‌مند شده‌اند. اين بهره‌بهرداري گاه به‌صورت افسانه‌گرايي است كه جز بازنويسي و بازآفريني افسانه‌ها نيست و كمك چنداني به ادبيات نمي‌كند، اما افسانه‌گرداني رويكرد متفاوتي دارد كه مايه تحول ادبيات است. افسانه‌گرداني تنها يادآور افسانه‌ها به‌گونه‌ي تلميح و اشاره نيست، بلكه با بهره‌گيري از بينامتنيت، متن گذشته را دگرگون مي‌سازد، تا آنجا كه خواننده به‌سادگي نداند در پيدايش متن جديد چه متن‌ها و چه افسانه‌هايي دخيل بوده‌اند. در رمان طلسمات با سه رويكرد افسانه‌گويي، افسانه‌گرايي و افسانه‌گرداني مواجهيم. در رمان بوف‌كور نيز نويسنده با استفاده از افسانه‌ها و اسطوره‌هاي بسيار متن پيشين را دگرگون كرده است. از نتايج اين مقاله نيز بهره‌بردن هردو رمان از افسانه‌ها حتي عليه افسانه‌ها است. در نوشتار حاضر، اين رمان‌ها از ديدگاه افسانه‌گرداني يا بينامتنيت افسانه‌اي تحليل شده‌اند.