ماهيت امر به معروف و نهي از منكر و تأثير آن بر احكام ساخت و مديريت آستان‌هاي مقدس

موضوع اين مقاله شامل دو بخش است: بخش اول، ماهيت فريضۀ امر به معروف و نهي از منكر است و بخش دوم، تطبيق و تأثير اين ماهيت بر دو جهت كلي در احكام آستان‌هاي مقدس است: جهت اول، ساخت آستان‌هاي مقدس و جهت دوم، مديريت آن‌ است. پرسش اصلي در بخش اول اين است كه آيا ماهيت فقهي فريضه، امر و نهي‌كردن لفظي است يا براندازي منكر و اقامۀ معروف است؟ در بخش دوم، تأثير ماهيت فقهي فريضه بر احكام ساخت و مديريت آستان‌هاي مقدس مورد سؤال اصلي است. موضوع مقيّد به بُعد همگاني فريضه (فريضه همچون وجوب و صلاحيت همگاني) است. اگر از حكومت‌ها و مديريت آستان‌ها نيز سخن رود، در حدّ ارتباط آن با اين بُعد است. هدف مقاله، توسعۀ فقه فريضه و فقه آستان‌هاي مقدس است كه با روش اجتهادي مصطلح در دانش‌هاي فقه و اصول اماميه انجام مي‌پذيرد. نتيجۀ بخش اول اثبات ماهيت لفظي براي امر و نهي در فريضه، همچون وجوب و صلاحيت همگاني است كه پيامد آن كنار‌گذاشتن مراحل سه‌گانۀ (قلبي، لساني و يدي) مشهور در فريضه خواهد بود. نتيجۀ بخش دوم نيز وجوب مطالبۀ عمومي ساخت آستان‌ها و وجوب مطالبۀ رعايت همه احكام شرع در مديريت و كل محيط آستان‌هاست كه بايد به رعايت شرايط شرعي انجام فريضه مقيد باشد.