زشتي‌شناسي در انديشۀ سهروردي

مفهوم زشتي در جهان اسلام، مفهومي وابسته به زيبايي است و هنگامي در عرفان اسلامي هويت مي‌يابد كه عارف، قصدِ توضيح مفهوم زيبايي را داشته باشد و اشاراتي به همتاي مخالفِ زيبايي يعني زشتي ‌كند. سهروردي از جمله حكماي مسلمان است كه علاوه بر توضيح و تفسير زيبايي به توصيف عالم خيال و قوۀ متخيله مي‌پردازد كه نقش عمده‌اي در آفرينش زيبايي و به تعبير ديگر در توصيف مفهوم زشتي دارد. در نوشتار پيش‌رو ضمن بررسي مصنفات شيخ اشراق به جست‌و‌جوي مفهوم زشتي در آثار شيخ پرداخته‌ايم. در ادامه به مظاهر و نمودهاي مختلف زشتي در آثار سهروردي پرداخته و انواع زشتي از قبيل زشتي‌هاي محسوس، زشتي‌هاي معقول و زشتي‌هاي خيالي را در دستگاه فكري وي مشخص كرده‌ و در پايان نشان داده‌ايم كه چگونه زشتي به مثابه ظلمت و تاريكي، با نور در جدال است. نوري كه در بنيان‌هاي فلسفي سهروردي از مصاديق آشكار زيبايي و حُسن به شمار مي‌رود.