بررسي روش هاي منتخب جهت بهبودي ضرايب آيروديناميكي و عملكرد بهتر هواپيماهاي بدون سرنشين

هواپيما بدون سرنشين يك نوع هواپيما است كه بدون نياز به سرنشين انساني عمل مي‌كند. اين هواپيماها قادر به پرواز خودكار، بدون نياز به كنترل از راه دور هستند و بيشتر به وسيله كامپيوتر و سنسورها كنترل مي‌شوند. هواپيما بدون سرنشين در بسياري از صنايع مورد استفاده قرار مي‌گيرد و كاربرد‌هاي مختلفي دارد كه شامل ارتباطات، نظارت و عكاسي و فيلمبرداري هوايي، امنيت و نظارت بر مرزها، جستجو و نجات، مطالعات علمي و محيط زيست، كشاورزي و همچنين صنعت نظامي ‌مي‌باشد. از مزاياي استفاده از هواپيماي بدون سرنشين مي‌توان به كارايي بالا، دسترسي به مناطق دشوار و خطرناك، كاهش هزينه‌ اشاره كرد. با اين حال، استفاده از هواپيما بدون سرنشين همچنين با چالش‌ها و مشكلاتي همراه است. يكي از مهم ترين مشكلات ، خطر از دست دادن كنترل و مشكلات ايروديناميكي و اتمام سوخت و در زواياي حمله‌ي مختلف است. بهبود ضرايب آيروديناميكي مي‌تواند به افزايش امنيت پرواز و كاهش خطرات مربوط به از دست دادن كنترل هواپيما كمك كند. در اين پژوهش به برسي المان‌ها، تغير شكل‌هاي ايجاد شده روي بال هواپيما و سطوح كنترلي‌هاي كاربردي جهت بهبود ضرايب آيروديناميكي پرداخته مي شود.