بررسي رابطه بين نگرش به مديريت تعارض و سبك‌هاي مديريت تعارض در دانشجويان پزشكي

مقدمه: درك رابطه بين نگرش دانشجويان پزشكي نسبت به مديريت تعارض و سبك‌هاي مديريت تعارض غالب آنها براي بهبود توانايي آن‌ها در مديريت مؤثر موقعيت‌هاي چالش‌برانگيز بسيار مهم است. اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط نگرش دانشجويان پزشكي نسبت به مديريت تعارض با سبك هاي مديريت تعارض انجام شد.روش بررسي: اين يك مطالعه توصيفي تحليلي بود كه 244 دانشجوي سال اول پزشكي عمومي دانشگاه علوم پزشكي تهران بصورت داوطلبانه و به روش در دسترس در آن مشاركت داشتند. از پرسشنامه نگرش به مديريت تعارض (CMAQ) و پرسشنامه سبك‌هاي مديريت تعارض (DUTCH) به منظور جمع آوري داده ها استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از ضريب همبستگي پيرسون و آزمون t مستقل استفاده شد.نتايج: دانشجويان از دو سبك حل مسئله (2.18±15.80) و مصالحه (2.23±15.00) بيشتر استفاده كردند. نتايج ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه بين ميانگين نمره نگرش به مديريت تعارض با ميانگين نمره سبك مصالحه و حل مساله همبستگي مثبت معناداري وجود دارد (0.014=P و 0.162 =r و 0.000=P و 0.287 =r). همچنين بين ميانگين نمره نگرش به مديريت تعارض با ميانگين نمره سبك اجتناب همبستگي منفي معناداري وجود دارد (0.010=P و 0.170- =r). نتايج آزمون t نشان داد در سبك رقابت بين دانشجويان دختر و پسر اختلاف معني داري وجود دارد (0.038=P).نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد، دانشجويان پزشكي كه نگرش مثبت‌تري نسبت به مديريت تعارض دارند، در موقعيت‌هاي چالشي بيشتر از سبك‌هاي حل مسأله و مصالحه استفاده مي‌كنند.