اثربخشي آموزش شناختي‌رفتاري بر اضطراب و اميد به زندگي مادران كودكان با ناتواني يادگيري

زمينه و هدف: ناتواني يادگيري كودكان، مشكلاتي براي والدين و به‌ويژه مادران ايجاد مي‌كند. هدف از اين پژوهش، مطالعۀ اثربخشي آموزش شناختي‌رفتاري بر اضطراب و اميد به زندگي مادران كودكان مبتلا به ناتواني‌هاي يادگيري بود. روش‌بررسي: مطالعۀ حاضر نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمونپس‌آزمون با گروه كنترل بود. بدين‌منظور به روش نمونه‌گيريِ در دسترس، سي نفر از مادران كودكان مبتلا به ناتواني‌هاي يادگيري از شهر نيشابور در سال ۱۳۹۵ انتخاب شدند. سپس به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند (در هر گروه پانزده نفر). گروه آزمايش، آموزش شناختي‌رفتاري را در ده جلسۀ نوددقيقه‌اي به‌صورت هفتگي دريافت كردند. گروه كنترل نيز هيچ مداخله‌اي دريافت نكرده و در ليست انتظار بودند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامۀ اميد به زندگي اشنايدر و همكاران (۱۹۹۱)، اضطراب بكو اپستين (۱۹۹۳)، پرسش‌نامۀ اختلالات يادگيري كلورادو (۲۰۱۱) استفاده شد. داده‌ها در دو سطح توصيفي و استنباطي تجزيه‌وتحليل گرديد. در سطح توصيفي از آماره‌هاي ميانگين و انحراف معيار استفاده شد و در سطح استنباطي از آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيره استفاده گرديد. يافته‌ها: نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه آموزش شناختي‌رفتاري بر كاهش اضطراب مادران كودكان مبتلا به ناتواني‌هاي يادگيري تأثير دارد (۰٫۰۰۱ p). همچنين آموزش شناختي‌رفتاري بر افزايش اميد به زندگي مادران كودكان مبتلا به ناتواني‌هاي يادگيري نيز تأثير دارد (۰٫۰۰۱ p). نتيجه‌گيري: مي‌توان گفت كه برنامه‌ريزي براي آموزش شناختي‌رفتاري بر اضطراب و اميد به زندگي مادران كودكان مبتلا به ناتواني‌هاي يادگيري اهميت ويژه‌اي دارد.