تأثير درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد بر فشار مراقبت و استرس زناشويي مادران كودكان استثنايي

هدف: توجه به زندگي فردي و زناشويي خانواده‌هاي داراي كودكان استثنايي و بهبود زندگي آنان اهميت زيادي دارد. هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي آموزش درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد بر فشار مراقبت و استرس زناشويي مادران كودكان استثنايي است. روش‌بررسي: اين پژوهش از نوع شبه‌آزمايشي بود. جامعهٔ مطالعه‌شده را تمام مادران داراي كودكان استثنايي شهر زاهدان تشكيل دادند. نمونهٔ پژوهش شامل ۳۰ زن (گروه آزمايش=۱۵ نفر و گروه كنترل=۱۵ نفر) بود. آزمودني‌ها با روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب‌ شده و به‌صورت تصادفي قرار گرفتند. براي جمع‌آوري داده‌هاي پژوهش، پرسشنامهٔ فشار مراقبت (FBIS) و استرس زناشويي (SMSS) به‌كار گرفته شد. براي آموزش آزمودني‌ها از پروتكل آموزش درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد در ده جلسهٔ ۴۵دقيقه‌اي استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد آموزش درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد تأثير معناداري بر فشار مراقبت و استرس زناشويي دارد (۰٫۰۱ p). نتيجه‌گيري: با آموزش گروهي درمان مبتني‌بر پذيرش و تعهد مي‌توان از مشكلات فردي و زناشويي خانواده‌هاي با كودكان استثنايي كاست و به بهبود زندگي آنان كمك كرد.