بررسي تأثير تمرينات حسي‌حركتي بر توانايي حركتي دست دانش‌آموزان فلج مغزي اسپاستيك نيمهٔ بدن

زمينه و هدف: فلج مغزي از اختلال‌هاي حسي‌حركتي بسيار شايع است كه مي‌تواند منجربه ناتواني‌هاي عملكردي دست و كاهش در ميزان مشاركت شود؛ بنابراين هدف از تحقيق حاضر بررسي تأثير تمرينات حسي‌حركتي بر توانايي حركتي دست دانش‌آموزان فلج مغزي اسپاستيك نيمهٔ بدن بود. روش‌بررسي: در مطالعهٔ نيمه‌تجربي حاضر، جامعهٔ آماري شامل تمامي دانش‌آموزان فلج مغزي مراكز توان‌بخشي كرمانشاه بود كه ۳۰ دانش‌آموز همي‌پلژي دختر و پسر اسپاستيك ۸ تا ۱۲ساله به‌صورت نمونهٔ دردسترس انتخاب و به‌شكل تصادفي به دو گروه ۱۵نفره آزمون و كنترل تقسيم شدند. براي اندازه‌گيري توانايي حركتي درشت دست از آزمون جعبه و مكعب استفاده شد. برنامهٔ تمرين شامل بخش حسي و حركتي بود كه طي هشت هفته و هرهفته ۳ جلسه و هرجلسه ۶۰ دقيقه انجام شد. تحليل آماري داده‌ها با نرم‌افزار SPSS صورت گرفت. همچنين از آزمون‌هاي تي مستقل و زوجي در سطح معناداري ۰٫۰۵ استفاده شد. يافته‌ها: نتايج تحقيق حاضر نشان داد بعد از اعمال تمرينات هم‌زمان حسي‌حركتي عملكرد حركتي اندام فوقاني به‌صورت معناداري بهبود يافت (۰٫۰۴۷=p). تغيير ميانگين در گروه تجربي از ۸٫۳ ± ۱۱٫۵۳ به ۷٫۵۸ ± ۱۵٫۸۰ و در گروه كنترل از ۵٫۶۳ ± ۱۰٫۷۳ به ۵٫۷۲ ± ۱۰٫۹۳ مشاهده شد. نتيجه‌گيري: به‌كارگيري تمرينات هم‌زمان حسي‌حركتي مي‌تواند منجربه بهبود توانايي حركتي دست در صورت ايجاد تجربيات حسي‌حركتي شود. ازاين‌رو مي‌توان از اين نوع تمرينات باتوجه به نيازهاي كودكان فلج مغزي، در برنامهٔ توان‌بخشي دست آن‌ها استفاده كرد.