تأثير آموزش راهبردهاي خودتنظيمي بر بهبود مهارت خواندن دانش‌آموزان پسر داراي اختلال يادگيري ويژه با نوع خواندن

زمينه و هدف: اختلال يادگيري ويژه با نوع خواندن، نشانگاني نامتجانس همراه با نقص آواشناسي است و بديهي است كه مشكلات زيادي را براي فرد داراي اختلال ايجاد مي‌كند. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعيين تأثير آموزش راهبردهاي خودتنظيمي بر ارتقاي مهارت خواندن دانش‌آموزان پسر داراي اختلال يادگيري ويژه با نوع خواندن بود. روش‌بررسي: طرح تحقيق، نيمه‌آزمايشي و از نوع پيش‌آزمونپس‌آزمون با گروه گواه بود. نمونۀ پژوهش ۲۷ دانش‌آموز پسر مقطع ابتدايي داراي اختلال يادگيري ويژه با نوع خواندن شهرستان رشت در سال تحصيلي ۱۳۹۶-۱۳۹۵ بود كه به‌صورت در دسترس انتخاب و به دو گروه آزمايش و گواه تقسيم شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از آزمون خواندن و نارساخواني در مراحل قبل و بعد از آموزش استفاده شد. مداخلۀ آموزشي به‌صورت گروهي در ۱۰ جلسه براي گروه آزمايش ارائه شد. داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و آمار استنباطي (تحليل كوواريانس) با نرم‌افزار SPSS نسخۀ ۲۳ تحليل شد. يافته‌ها: در گروه آزمايش، ميانگين و انحراف معيار نمره‌هاي پس‌آزمون مهارت خواندن در مقايسه با پيش‌‌آزمون افزايش يافته بود؛ ولي در گروه گواه، با مقايسۀ نمره‌هاي پيش‌آزمون و پس‌آزمون، تفاوت معناداري در مهارت خواندن ايجاد نشد و نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه آموزش راهبردهاي خودتنظيمي بر ارتقاي مهارت خواندن به‌صورت معناداري تأثير داشته است (۰٫۰۵ p). نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج به‌دست‌آمده از پژوهش حاضر، از آموزش راهبردهاي خودتنظيمي مي‌توان به‌منزلۀ برنامۀ آموزشي كارآمد براي حل مسائل اين دانش‌آموزان استفاده كرد.