بررسي اثربخشي آموزش مهارت حل‌مسئله اجتماعي بر افزايش ميزان انطباق‌پذيري و رضايت زناشويي در زوجين ناسازگار

هدف: خانواده اساسي‌ترين و در‌عين‌حال بادوام‌ترين واحد عاطفياجتماعي است كه در تمامي مراحل رشد فرد نقش مهمي ايفا مي‌كند. در اين بين مفهوم سازگاري زناشويي جايگاه برجسته‌اي را در مطالعه ارتباطات خانوادگي و زناشويي به خود اختصاص داده است. هدف از اجراي اين پژوهش، بررسي اثربخشي آموزش مهارت حل‌مسئلهٔ اجتماعي بر افزايش انطباق‌پذيري و رضايت زناشويي در زوجين ناسازگار بود. روش‌بررسي: جامعهٔ آماري پژوهش شامل ۱۲ زوجي بود كه جهت حل مشكلات و تعارضات زناشويي به مراكز مشاورهٔ شهر اردبيل تحت نظارت نظام روان‌شناسي در سال ۹۷-۹۶ مراجعه كرده بودند. زوجين واجد شرايط به روش تصادفي در دو گروه آزمايش مهارت حل‌مسئلهٔ اجتماعي (۶ زوج) و گروه گواه (۶ زوج) جاي‌دهي شدند. در اين پژوهش براي تجزيه‌و‌تحليل از آزمون تحليل واريانس چندمتغيرهٔ (مانوا) و نرم‌افزار SPSS22 استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بين دو گروه مداخلهٔ حل‌مسئله اجتماعي و گروه گواه در تفاضل نمره‌هاي پيش‌آزمون پس‌آزمون، انطباق‌پذيري و رضايت زناشويي تفاوت معناداري وجود دارد (۰٫۰۰۱ p). همچنين آموزش مهارت حل‌مسئلهٔ اجتماعي در افزايش ميزان انطباق‌پذيري و رضايت زناشويي زوجين ناسازگار مؤثر بود. نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه روشن نمود كه روش مهارت حل‌مسئلهٔ اجتماعي بر روي افزايش ميزان انطباق‌پذيري و رضايت زناشويي در زوجين ناسازگار تأثير مثبتي دارد و اين برنامهٔ مداخلهٔ آموزشي در بهبود و افزايش صميميت زناشويي مؤثر است.