سازمان‌هاي مرد‌م‌نهاد و دلالت ‏هاي آن براي توليد سرمايۀ اجتماعي: مطالعۀ اتنوگرافيك سازمان‌هاي مردم‌نهاد سردشت

قريب به سه دهه از فعاليت سازمان‌هاي مردم نهاد در سردشت مي‏گذرد؛ سمن‌هايي كه بنا به ضرورت‏هاي اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي، و زيست‏محيطي شكل گرفته‏اند. پژوهش حاضر با رويكرد كيفي و با روش اتنوگرافي شهري به ميانجي واكاوي نحوۀ فعاليت كنشگران مدني در سمن‏ها به واكاوي راهبردهاي سمن‏ها در توليد سرمايه‌ اجتماعي و شناسايي تجارب سرمايه‌زا/زداي آن‏ها پرداخته است. براي گردآوري داده‌ها از مصاحبۀ نيمه‏ساختارمند و براي تحليل داده‌ها از تحليل تماتيك بهره گرفته شده است. نمونه‌هاي پژوهش 34 نفر كنشگر مدني در 31 سمن سردشت بودند. براي تعيين تعداد نمونه‌ها، اشباع نظري مبنا قرار گرفت و از روش نمونه‌گيري با حداكثر تنوع بهره گرفته شد. بر مبناي روايت كنشگران مدني، با وجود گسست و انقطاع در پشتوانه‌ نهادي و اجتماعي، سمن‏ها از طريق راهبردهايي چون «اشتراك ارزشي و هنجاري»، «اقدام جمعي»، «شبكه‏سازي اجتماعي»، و «اعتماد اجتماعي» به توليد سرمايۀ اجتماعي مبادرت ورزيده‏اند. علاوه بر اين، تجارب كنشگران مدني حامل تجارب سرمايه‏زا و سرمايه‏زدا بوده است. تجارب سرمايه‏زدا، با توليد سرمايۀ اجتماعي محدود و درون‏گروهي، مانع تعريض اجتماع جامعوي و بسط توسعه‌ اجتماعي شده و چندپارگي اجتماعي را در سردشت تداوم بخشيده است.