مدلسازي تغييرات آتي پارامترهاي اقليمي بارش و دما در حوزه آبخيز سميرم

مدلهاي GCM به‌ طور وسيع براي ارزيابي تغيير اقليم در يك مقياس جهاني استفاده مي‌شود؛ اما خروجي اين مدل‌ها براي ارزيابي تغييرات اقليمي در سطح محلي و منطقه‌اي كافي و دقيق نيست. لذا در اين مطالعه از مدل SDSM جهت ريزمقياس‌سازي داده‌هاي مدل CanESM2 استفاده شد و شرايط اقليمي منطقه سميرم بر مبناي سه سناريوي RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5 در بازه زماني 2020 تا 2100 ميلادي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج ارزيابي مدل برمبناي داده‌هاي NCEP نشان داد كه مدل در ارزيابي و پيش‌بيني داده‌هاي دما به خصوص دماي ميانگين از دقت بالاتري برخوردار بوده است. مقايسه داده‌هاي مشاهداتي و داده‌هاي شبيه‌سازي شده دما و بارندگي GCMها در دوره پايه (1980 تا 2005) براساس متغيرهاي پيش‌بيني كننده NCEP نشان داد كه ميانگين همبستگي داده‌هاي بارش 0.52، دماي ميانگين 0.88، دماي حداكثر 0.80 و دماي حداقل 0.70 (براي دوره اعتبار سنجي و واسنجي) به دست آمده است. نتايج ارزيابي تغييرات بارش در سناريوهاي مختلف نيز كاهش حداقل 7.24 درصد و حداكثر 18.55 درصد بارش را براي بازه‌زماني 2020 تا 2100 نسبت به دوره پايه (1980-2005) پيش‌بيني نموده است. نتايج پيش‌بيني بارش، تغييرات الگوي بارشي را نيز نشان داده است. همچنين مقايسه سناريوها نشان مي‌دهد كه سناريو RCP2.6 به عنوان خوش‌بينانه‌ترين سناريو كمترين كاهش بارندگي و سناريو RCP8.5 بيشترين كاهش بارندگي را پيش‌بيني نموده است. بررسي تغييرات پيش‌بيني شده دما نيز افزايش را براي دماي ميانگين و حداقل و حداكثر را نشان مي‌دهد كه حداكثر تا 1.04، 1.61، 1.75 درجه سانتي‌گراد براي بازه 2020 تا 2100 نشان داده است.