مقايسه ‌باران‌ربايي ‌گونه‌هاي‌‌ درختي در فضاي سبز شهري حوزه آبخيز هشتگرد

درختان موجود در فضاهاي سبز شهري از يك سو به‌وسيله باران‌ربايي، باعث كاهش بارش رسيده به زير درخت شده و از سوي ديگر سيستم‌هاي ريشه‌اي گسترده آن‌ها موجب ذخيره و هدايت مقادير قابل‌توجهي آب در داخل خاك مي‌شوند. مطالعه حاضر به بررسي تاثير ميزان بارندگي و گونه درختي (زردآلو، زبان‌گنجشك، بيد، انجير، گردو و بلوط) بر باران‎ربايي در شهر هشتگرد استان البرز طي دو فصل زمستان 1397 و بهار 1398 مي‌پردازد. بدين منظور طي هفت رخداد بارش، ميزان تاج‌بارش توسط پنج باران‌سنج دستي نصب شده در زير هر درخت، اندازه‌گيري شد. به‎منظور ثبت وقايع بارندگي در محلي كه از عوارض ساختماني و درختان فاصله كافي داشته يك ظرف به عنوان باران‎سنج نصب گرديده و رخدادهاي بارندگي از 2.1 تا 6.8 ميلي‌متر ثبت گرديد. نتايج نشان داد كه مقادير درصد باران‌ربايي گونه‌هاي زبان‌گنجشك، زردآلو، انجير، بيد، گردو و بلوط به‌ترتيب 44.6، 42.6، 36.4، 35.1، 33.6 و 30.4 درصد بود. . تجزيه و تحليل آماري نشان داد، بين مقادير باران‌ربايي گونه‌هاي درختي اختلاف معني‌داري در سطح يك درصد وجود دارد (0.01P ). همچنين بين ميزان باران‌ربايي كل گونه‌ها در طبقات مقدار بارندگي (بارندگي كم (4 ميلي‌متر )، بارندگي متوسط (6-4 ميلي‌متر)، بارندگي ‌زياد ( 6 ميلي‌متر) نيز اختلاف معني‌داري در سطح يك درصد وجود داشت (0.01P ). در بين گونه‌هاي مورد بررسي، زبان‌گنجشك و زردآلو بيش‌ترين درصد باران‌ربايي را به‌خود اختصاص داده‌اند كه مي‌توان با برنامه‌ريزي‌هاي شهري نقش از اين دوگونه در كنترل رواناب‌ استفاده بيشتري نمود.