بررسي اثر تعداد و اندازه پلات بر شاخص‌هاي عددي تنوع زيستي مراتع

اين تحقيق در مرتعي از نوع قرق با چهار رويشگاه Artemisia sieberi، Zygophyllum eurypterum، Stipa barba و Amygdalus scoparia در منطقه حفاظت شده شاسكوه، استان خراسان جنوبي انجام شد. كليه گونه‌هاي گياهي مرتع شناسايي و در 200 پلات شمارش شد، به علت متفاوت بودن فرم رويشي و نحوه پراكنش هر كدام از گونه‌هاي غالب، در هر كدام از چهار رويشگاه، به ترتيب، 20، 40، 60 و 80 عدد پلات با دو اندازه 2×2 متر و 4×4 متر ( هر كدام 60 پلات) مستقر شد. جهت ارزيابي و مقايسه تنوع زيستي از شاخص‌هاي عددي و منحني‌هاي رتبه‌بندي تنوع استفاده شد. از منحني‌هاي جزء نادر انفرادي و تجمعي به ترتيب جهت مقايسه غناي گونه‌اي و تعيين كفايت نمونه‌برداري استفاده شد. نتايج نشان داد كه غناي كل براساس شاخص‌هاي عددي بين ۵۱ تا ۵۴ گونه متغير است. رويشگاه با 80 پلات، بيشترين غنا و تنوع گونه‌اي (43S= و 3.27 H=) و 20 پلات كمترين غنا و تنوع (6S= و 1.41 H=) را دارد. نتايج تحليل SHE نشان دادكه با افزايش تعداد پلات، يكنواختي گونه‌اي كاهش پيدا كرد. منحني جزء نادر نشان داد كه با افزايش تعداد پلات به ۱۱۰، كل گونه‌هاي گياهي موجود در منطقه مشاهده خواهد شد. با افزايش اندازه پلات، كليه مقادير غنا و تنوع گونه‌اي افزايش معني‌داري پيدا كردند ( 0.01p≤). شاخص‌هاي يكنواختي تحت تاثير اندازه پلات قرار نگرفتند. نتايج تحقيق حاضر نشان داد شاخص‌هاي عددي غنا و تنوع گونه‌اي وابسته به اندازه پلات هستند و اين از معايب ارزيابي تنوع زيستي در مراتع با استفاده از شاخص‌هاي عددي است.