مقايسه اثربخشي آموزش شناختي ارتقاء اميد و آموزش مهارت‌هاي اجتماعي بر كاهش ترس از ارزيابي منفي و رفتارهاي ايمن در دانش آموزان دختر مبتلا به اضطراب اجتماعي

هدف اين پژوهش، مقايسه اثر بخشي آموزش شناختي ارتقاء اميد و آموزش مهارت‌هاي اجتماعي بر كاهش ترس از ارزيابي منفي و رفتارهاي ايمن در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه داراي نشانه هاي اضطراب اجتماعي بود. روش اين پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه ترس از ارزيابي منفي (BFNE) لري و پرسش‌نامه رفتارهاي ايمن (SPSBS) پينتو-گائو و سالوادور، استفاده شد. سپس كساني كه نمره بالاتر از نقطه برش كسب كرده بودند به عنوان نمونه انتخاب، و به صورت تصادفي در سه گروه، (15 نفرگروه آموزش شناختي ارتقاء اميد، 15نفرگروه آموزش مهارت ‌هاي اجتماعي و 15 نفرگروه كنترل) گمارده شدند. برنامه آموزش شناختي ارتقاء اميد و برنامه آموزش مهارت هاي اجتماعي به مدت 8 جلسه 90 دقيقه‌اي و هفته‌اي يك بار براي گروه‌هاي آزمايشي اجرا شد و گروه كنترل هيچ كاربندي دريافت نكرد. نتايج تحليل كوواريانس يك راهه نشان داد كه آموزش شناختي ارتقاء اميد و آموزش مهارت‌هاي اجتماعي بر كاهش ترس از ارزيابي منفي و رفتارهاي ايمن دانش آموزان موثر بودند، ولي تفاوت معني‌داري بين اين دو روش آموزشي ديده نشد. با توجه به اين يافته پيشنهاد مي‌شود برنامه هاي آموزش شناختي ارتقاء اميد و آموزش مهارت‌هاي اجتماعي به عنوان بخشي از برنامه آموزش ضمن خدمت مشاورين مدارس قرار گيرد.