بررسي فراواني ژن‌هاي كد كننده انتروتوكسين و الگوي مقاومت آنتي‌بيوتيكي ايزوله‌هاي استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي سيلين جدا شده در گوشت و احشاء خوراكي جوجه‌هاي گوشتي عرضه‌شده در شهركرد

سابقه و هدف: استافيلوكوكوس اورئوس باكتري گرم مثبت است كه تقريباً در يك سوم جمعيت عمومي وجود دارد و سبب مسموميت غذايي استافيلوكوك (SFP) مرتبط با فعاليت استفراغ، سندرم شوك سمي، ذات الريه و سپسيس مي‌شود. استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي سيلين (MRSA) مسئول چندين عفونت خطرناك و مسموميت غذايي استافيلوكوك (SFP) است. ظهور استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي‌سيلين مرتبط با دام و طيور توليد كننده مواد غذايي مورد توجه فزاينده‌اي قرار گرفته است و ابهاماتي را در مورد وجود MRSA در مواد غذايي با منشاء حيواني و منابع بالقوه انتقال به انسان از طريق زنجيره غذايي ايجاد مي‌كند. در همين راستا هدف از مطالعه حاضر بررسي شيوع و خصوصيات انتروتوكسيژنيك استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي‌سيلين در گوشت و احشاء خوراكي جوجه‌هاي گوشتي عرضه‌شده در شهركرد به روش Multiplex PCR بود.مواد و روش‌ها: تعداد150 نمونه از از گوشت و احشاء خوراكي جوجه به عنوان حجم نمونه انتخاب شد كه شامل 75 نمونه گوشت (سينه و ران) و 75 نمونه احشاء خوراكي ( كبد، سنگدان و قلب) بودند. نمونه‌ها در سه ماه جمع‌آوري و با رعايت اصول بهداشتي در شرايط سترون جهت عدم آلودگي مجدد در مجاورت فلاسك يخ، به آزمايشگاه بهداشت مواد غذايي دانشكده دامپزشكي دانشگاه آزاد انتقال داده شدند. براي جداسازي استافيلوكوكوس اورئوس از محيط برد پاركر آگار (Baird Parker Agar) به روش كشت سطحي، جهت تشخيص متي‌سيلين مثبت استافيلوكوكوس اورئوس (MRSA) از سنجش نمونه‌هاي مثبت استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به آنتي‌بيوتيك‌هاي سفوكسيتين و اگزاسيلين در محيط كشت مولر هينتون آگار (Mueller-Hinton agar)، جهت تشخيص ژن‌هاي (sea، seb، sec و sed) از روش Multiplex PCR و جهت ارزيابي مقاومت آنتي‌بيوتيكي ژن‌ها از روش Diffusion-Disk استفاده شد.يافته‌ها: نتايج نشان داد از مجموع 170 نمونه گوشت و احشاء نمونه‌گيري شده در شهرستان شهركرد 93 نمونه (54.70 درصد) به استافيلوكوكوس اورئوس آلودگي داشتند كه 43 نمونه از گوشت و 50 نمونه از احشاء به استافيلوكوكوس اورئوس آلودگي داشتند. همچنين نتايج نشان داد كه از 93 نمونه استافيلوكوكوس اورئوس، 35 نمونه (20.58 درصد) به متي‌سلين مقاوم بودند. جدايه‌هاي استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي‌سيلين نشان داد كه بيشترين و كمترين فراواني ژن حامل مربوط به sea (54.28 درصد)، seb (22.85 درصد)، sec (11.42 درصد) و sed (5.74 درصد) بود. همچنين بيشترين مقاومت عليه استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي‌سيلين مربوط به پني‌سيلين (94.2 درصد) و اريترومايسين (85.7 درصد) و كمترين مقاومت مربوط به امي‌پنم (2.85 درصد) بود.نتيجه‌گيري: با توجه به حساسيت استافيلوكوكوس اورئوس نسبت به دماهاي پخت، توصيه مي‌شود مواد غذايي را حرارت داده تا ريسك مسموميت‌زائي از بين رفته يا به حداقل برسد و در صورت مسموميت استفاده از آنتي‌بيوتيك‌ها كاهش يابد.