بازتقرير استدلال‌هاي قياسي حوزۀ نفس در پارادايم نظري ابن‌سينا

ارائۀ استدلال در قالب دستگاه منطقي يكي از روش هاي بيان است كه با كاركردي اثباتي به جهت اتقان، داراي بيشترين تاثير بر مخاطب مستفهم امروزي است كه طالب اختصاراست؛ نگاه متفاوت ابن سينا به نفس‌ به عنوان فيلسوفي كه پزشك است، واكاوي متافيزيكي و فيزيكي وي در نفس‌شناسي، نوآوري‌هاي او در مباحثي چون اثبات وجود نفس، حدوث و قدم نفس، تجرد نفس و خلود آن موجب‌شد پژوهش حاضر با هدف بازتقرير استدلال هاي قياسي حوزۀ نفس در پارادايم نظري ابن سينا به صورت بندي استدلال هاي او در قالب دستگاه قياسي بپردازد و نسلي را كه در مسائل نظري هستي‌شناسي، تابع استدلال و اختصار است با پاراديم ابن‌سينا آشناسازد. روش پژوهش، توصيفي ـ تحليلي است و با توجه به ماهيت پژوهش و نوع نگرش به موضوع، داده ها و اطلاعات به روش اسنادي جمع‌آوري و با رويكردي منطقي، بازتقرير شده است. يافته ها نشان داد ابن سينا با ارائۀ عناصر حجّت و انواع براهين، حيطۀ شناختي و معرفتي مخاطب را سرشار از داده‌هاي معرفتي مي‌كند تا راه عقل نظري را براي فهم حقيقت و واقعيت، هموار نمايد. نتايج حاكي از آن است كه نفس شناسي ابن سينا بر سه محور تجرد، حدوث و خلود استواراست و دلايل وي در اين حوزه مبتني بر مفاهيم معقول اوليه و معقولات ثانويه فلسفي است.