افزايش دقت محاسبات و كاهش مقايسات زوجي مبتني بر خوشه‌بندي معيارهاي تصميم و روش بهترين – بدترين فازي

در برخي از موارد با توجه به ابهام ناشي از قضاوت‌هاي كيفي، كثرت معيارهاي تصميم و در نتيجه افزايش محاسبات، محققين با روش‌هاي مختلف اقدام به حذف تعدادي از معيارها بر اساس نظرات كارفرما مي‌نمايند. در صورتي كه ممكن است در شرايط واقعي حذف برخي از معيارهاي به ظاهر كم اهميت، در نهايت به نتايج ضعيف در انتخاب بهترين گزينه منجر گردد. اين مقاله در صدد است، ضمن رفع اين كاستي‌ها، يك رويكرد تركيبي جديد جهت افزايش دقت در محاسبات و كاهش مقايسات زوجي براي تعيين اوزان بهينه معيارهاي تصميم ارائه نمايد. از اين رو، ابتدا معيارهاي تصميم بر اساس تلفيق نظرات تصميم‌گيرنده و روش آنتروپي شانون امتيازدهي و با روش K means خوشه‌بندي مي‌شوند. سپس، فرآيند وزن‌دهي معيارهاي هر خوشه به صورت مجزا با روش بهترين بدترين فازي انجام مي‌گيرد. به منظور اطمينان از صحت نتايج، چند مثال عددي نيز ارائه شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه رويكرد تركيبي پيشنهادي علاوه بر جلوگيري از حذف برخي از معيارهاي تصميم، منجر به افزايش دقت در محاسبات و كاهش مقايسات زوجي بين معيارها نسبت به روش بهترين – بدترين مي‌شود. به عبارت ديگر، نتايج اين رويكرد ضمن نياز به داده‌هاي مقايسه‌اي كمتر، جواب‌هاي قابل اطمينان‌تري را نيز در اختيار تصميم‌گيرنده قرار مي‌دهد.