تأثير كيفيت روابط در زنجيره تامين بر اشتراك دانش و عملكرد نوآوري در صنعت بسته‌بندي

امروزه با فضاي پيچيده و متغير بازار، فعاليت هاي نوآورانه ديگر محدود به داخل شركت‌ها نيست و نوآوري مشترك بين اعضاي زنجيره تامين اهميت بسياري پيدا كرده است. از اين رو، هدف اين تحقيق بررسي تاثير كيفيت روابط در زنجيره تأمين بر روي عملكرد نوآوري بصورت مستقيم و همچنين با توجه به نقش متغيرهاي ميانجي اشتراك دانش ضمني و اشتراك دانش صريح است. تحقيق از نظر هدف كاربردي بوده و بر حسب روش تحقيق، همبستگي است كه با بكارگيري پرسشنامه‌اي معتبر و پايا و روش پيمايشي داده‌هاي مورد نياز جمع‌آوري شده است. جامعه آماري تحقيق شامل مديران صنعت بسته بندي هستند كه با توجه به يكنواختي جامعه، روش نمونه‌گيري ساده تصادفي انتخاب شد. با توجه به حجم نمونه مورد نياز 53 پرسشنامه توزيع گرديد. نتايج روايي و پايايي پرسشنامه نيز قابل قبول بود. داده‌ها با استفاده از نرم افزار spss18 تجزيه و تحليل گرديد. تاييد روابط بين متغير‌ها و عوامل از طريق تحليل عاملي تاييدي و تكنيك مدل سازي PLS با استفاده از نرم افزار PLS2 Smart صورت پذيرفته است. يافته‌ها نشان داد كه كيفيت روابط در زنجيره تأمين رابطه مستقيم و مثبت بر اشتراك دانش ضمني، اشتراك دانش صريح و عملكرد نوآوري داشت. همچنين اشتراك دانش ضمني و اشتراك دانش صريح بر عملكرد نوآوري تاثير مستقيم دارند. نقش ميانجي متغيرهاي اشتراك دانش ضمني و اشتراك دانش صريح در رابطه بين كيفيت روابط در زنجيره تأمين و عملكرد نوآوري نيز تاييد شد.