تأثير سرمايه فكري بر بهره‌وري كاركنان و عملكرد شركت مبتني بر رويكرد ارزيابي متوازن با نقش ميانجي قابليت پويا

هدف از پژوهش حاضر، بررسي تاثير سرمايه فكري بر بهره‌وري كاركنان و عملكرد شركت مبتني بر رويكرد ارزيابي متوازن با نقش ميانجي قابليت پويا در شركت‌هاي خصوصي است. روش: جامعه آماري شامل كاركنان سازمان صنايع فورج البرز استان قزوين مي‌باشد. به منظور گردآوري داده‌هاي مربوط به قابليت‌هاي پويا از پرسشنامه نقي زاده و همكاران(۱۳۹۲) و بهره وري نيروي انساني از پرسشنامه هرسي و گلداسميت (۱۹۸۰) استفاده شده است. يافته هاي پژوهش ضمن تأييد الگوي پيشنهادي، نشان داد كه يكي از عواملي كه مي تواند نقش بسيار مهمي در افزايش قابليت هاي منابع انساني و بهبود عملكرد داشته باشد، ارزيابي دقيق و استفاده مناسب از سرمايه هاي فكري است كه منجر به بهبود و تقويت رضايت شغلي كاركنان و نيز سطح رفتار شهروندي سازماني مي شود . همچنين نتايج نشان داد كه قابليت هاي پويا، زير مجموعه منابعي است كه به شركت اجازه مي دهد فرآيندها و محصولات جديدي را ايجاد كند. به طور كلي نتايج حاكي از تأثير مستقيم و غيرمستقيم ابعاد سرمايه فكري بر بهره‌وري كاركنان و عملكرد شركت مبتني بر رويكرد ارزيابي متوازن با نقش ميانجي قابليت پويا است.