ارزيابي تجربي و عددي تأثير فاصله زماني بين نقطه‌جوش‌هاي مقاومتي متوالي بر كيفيت ساختاري اتصالات ورق AA2219

كيفيت نهايي اتصالات جوش نقطه‌اي مقاومتي به طور عمده به پارامترهاي جريان الكتريكي، نيروي الكترودها، زمان جوشكاري و ضخامت ورق وابسته است. اين موارد در صورت ايجاد نقطه جوش‌هاي متوالي، بسته به نوع جوش، افزايش مي‌يابند. پارامترهاي جديد شامل فاصله، تعداد نقطه جوش قبلي و زمان بين دو جوش به دليل تأثيرات تعاملي الكتريكي، حرارتي و مكانيكي نقاط مجاور بر روي يكديگر ايجاد مي‌شوند. در اين مقاله تاثير فاصله زماني بين دو نقطه جوش بر روي اتصالات نقطه جوش مقاومتي ورق‌هاي AA-2219 ارزيابي شده است. در همين راستا رفتار متالورژيكي و مكانيكي اتصال نهايي به صورت تجربي و عددي مورد تجزيه و تحليل قرار مي‌گيرد. نتايج تحليل المان محدود براي بررسي جنبه‌هاي الكتريكي و حرارتي اين پديده براي به دست آوردن تاريخچه و توزيع دماي نقطه جوش نهايي، جهت اعتبارسنجي تجربي استفاده شده است. فاصله زماني به عنوان متغير اصلي براي دو قطعه متوالي با فاصله جوش 5 ميلي متر با مقادير 0.5، 1 و 1.5 ثانيه انتخاب شده است. بنابراين ريزساختار و استحكام كششي - برشي نقطه جوش نهايي ارزيابي شده است. نتايج نشان داده است كه فاصله طولاني‌تر منجر به تغييرات دماي پيش‌گرم، سرعت خنك‌سازي كمي سريع‌تر، استحكام برشي كششي كمتر (0.6 درصد)، توزيع نامتقارن منطقه متأثر از حرارت (۱۵ درصد) به دليل تشديد اثر شار فرعي، قطر و ارتفاع كوچك‌تر دكمه جوش (به ترتيب ۲ و 3 درصد) شده است؛ در حالي كه فاصله زماني كوتاه‌تر منجر به كاهش اثر شار فرعي، پيش‌گرم نسبي، استحكام كششي بيشتر، پخش متقارن‌تر منطقه متأثر از حرارت و دكمه جوشي بزرگ‌تر شده است.