تحليل جامعه‌شناختي ناسازه‌هاي نخبگي در مدارس سمپاد (مورد مطالعه: دانش‌آموزان مدارس سمپاد تهران)

دانش‌آموزان سمپاد در رقابتي دروني با خود دوباره به دو سنخ قوي و ضعيف تقسيم مي‌شوند. همۀ دانش‌آموزان سمپاد نخبه‌اند. دانش‌آموز ضعيف سمپاد نخبه‌اي معمولي مي‌شود. نخبۀ معمولي، دانش‌آموزي است كه در رقابت كنكور سمپاد پيروز شده است، ولي در رقابت درون سمپاد شكست خورده است. در اين مقاله نشان مي‌دهيم چگونه سنخ «نخبۀ معمولي» در نهايت ميان‌ذهنيت دانش‌آموز سمپاد را تشكيل مي‌دهد.در اين پژوهش كه به‌صورت اتنوگرافيك صورت پذيرفته است. يكي از پژوهشگران به‌عنوان معلم و مشاور مدرسۀ سمپاد با اين دانش‌آموزان همراه بود و از خلال آنان زيست درون مدارس سمپاد را رصد مي‌كرد. يكي ديگر از روش‌هاي ما، تحليل ثانويه و تحليل اسنادي است كه از ديگر منابع و مصاحبه‌هايي كه درمورد سمپاد در فضاي مجازي در دسترس است، به‌دست آمده است.يافته ها نشان مي دهد كه «نخبۀ معمولي» وارد سمپاد شده است، ولي نمي‌تواند انتظارات مدرسه را برآورده كند؛ خانواده فشارش بر اين نخبۀ معمولي مضاعف است. اين نخبگان معمولي عامل اصلي تداوم رقابت هستند؛ زيرا آن‌ها وجه سلبي رقابت را نشان مي‌دهند. گروه پيروزاني اكنون بازنده، اخلاق رقابت را در همۀ زيست خود تسري مي‌دهند و بدين طريق فرهنگ سوبژكتيو موفقيت، از روي فرهنگ ابژكتيو رقابت به‌عنوان ارزش اصلي زيست برساخته مي‌شود. از سوي ديگر، با شكست در رقابت و به‌رسميت‌شناخته‌نشدن، اهداف اصلي سمپاد را به چالش مي‌كشند.سنخ نخبۀ معمولي آشكاركنندۀ وجهي از «شخصيت اقتدارگرا» است. او از يك سو خود را برندۀ رقابت مي‌پندارد و از سوي ديگر ذهنيتش برساخته‌شده به‌واسطۀ همين رقابت است. به اين ترتيب به‌صورتي متناقض خود را در برابر «همگان» ضعيف مي‌‌پندارد.