بررسي اثرات صنعتي‌شدن بر ابعاد سلامت اجتماعي (ارائۀ مدل نظري)

صنعت و صنعتي‌شدن يكي از موضوعات محوري در جامعه‌شناسي است كه در بيشتر نوشته‌هاي كلاسيك و مدرن ردپايي از آن‌ها وجود دارد. فرض مقاله اين است كه با استقرار و توسعۀ صنعت و فناوري‌هاي مرتبط با آن در جوامع ميزبان، دگرگوني‌هاي مثبت و منفي متعددي در ابعاد سلامت اجتماعي ساكنان آن مناطق به‌وجود مي‌آيد.در بررسي نظري حاضر كه مبتني بر شيوۀ آزمايش فكري و آگزيوماتيزه‌سازي گزاره‌هاي مستدل است، با رويكردي انتقادي، مهم‌ترين مكانيسم‌هاي تأثيرگذار در بررسي رابطۀ ميان صنعت (فناوري) و سلامت اجتماعي واكاوي مي‌شود.در اين راه براي تبيين مسئله تحقيق، ده گزارۀ نظري مورد توجه و واكاوي قرار گرفت و درنهايت عواملي به‌عنوان پيامدها و تأثيرات فرايند صنعتي‌شدن بر سلامت اجتماعي شهرها شناسايي شدند، از جمله: توسعۀ لجام‌گسيختۀ شهرنشيني، پيشي‌گرفتن ملاحظات منفعت اقتصادي بر ساير ملاحظات، افزايش مهاجرت و درون‌كوچي، افزايش تراكم ناهمگن جمعيت، بي‌توجهي به اقتضائات بومي و زيست‌محيطي، افزايش نابرابري اقتصادي- اجتماعي، تفاوت‌هاي گوناگون در ساختار جمعيتي مناطق مهاجرپذير و مهاجرفرست، كاهش سطح سرمايۀ اجتماعي، افزايش جرم و خشونت، توسعۀ ناپايدار و آسيب‌هاي زيست‌محيطي، كاهش سلامت جسمي و رواني، رشد نامتوازن آموزشي و درنهايت تحت تأثير قراردادن سلامت اجتماعي ساكنان جوامع ميزبان صنعت.بر پايۀ چنين نتايجي، مقالۀ حاضر به يك مدل سنتزي به‌منظور فهمي جديد از اين مسئله رسيد كه مي‌‌تواند به‌عنوان راهنمايي براي پژوهش‌هاي آينده كارساز باشد.