مؤلفه‌هاي الگوي ارتقاء ذهن‌آگاهي مديران در سازمان‌هاي دولتي ايران

پژوهش حاضر با هدف شناسايي مولفه هاي ارتقاء ذهن آگاهي مديران در سازمان هاي دولتي ايران انجام گرفته است.روش پژوهش حاضر آميخته متوالي (كيفي وكمي)است. جامعه آماري پژوهش دربخش كيفي، اساتيد ومديران سازمان‎ها ودربخش كمي، مديران گروه مديريت و مديران سازمان‌هاي دولتي استان لرستان بوده است. در بخش كيفي، 20 نفر با روش هدفمند و در بخش كمي، 300 نفر با استفاده ازجدول‌كرجسي و مورگان (1970) انتخاب شدند. ابزارجمع‌آوري داده‎ها دربخش كيفي، مصاحبه‌هاي عميق و غيرساختار يافته و در بخش كمي، پرسشنامه محقق ساخته باضريب پايايي، 92/. است. براي تجزيه و تحليل داده‎ها در بخش كيفي، داده‎ها بااستفاده ازروش ميكروسكوپي درطي سه مرحله كدگذاري باز،محوري وگزينشي وباكمك ازنرم‌افزار MAXQDA2020 ودر بخش كمي باكمك از نرم افزارSPSS و Smart PLS استفاده شده است. يافته‎هاي تحقيق بيانگر آن است كه اين مدل در قالب 26 مقوله اصلي‎و180متغير شامل ارتقاء ذهن‌آگاهي مديران در سازمان‌هاي دولتي به عنوان هسته يا مقوله اصلي مدل؛ متغيرهاي علّي (محرك‌هاي تهديد كننده، محرك‌هاي‎تشويق‎كننده،احساسات وهيجانات، توانائي‌ها)؛ متغيرهاي زمينه‎اي (تصميم‌گيري، توانمندي‌هاي فردي، محيط شغلي، شرايط سازماني)؛ شرايط مداخله‎گر (شرايط عاطفي، تجارب،شرايط مخرب، هيجانات)؛ مقولات راهبردي (خودآگاهي، الگوسازي نظام مديريت تعارض، طراحي فرآيند رفتارشهروندي و نهادينه‎سازي مديريت خود) و نهايتاً مقولات پيامدي (توجه و تمركز،آگاهي از تجارب، بهشياري و مديريت تحول‎گرا) مي باشد.