استعاره‌هاي مفهومي انسان‌انگارانه‌ي نفس در آثار ابن‌سينا

نفس مفهومي معقول است كه انسان براي فهم آن ناگزير از به كارگيري استعاره است. خاصيت ذهن بشري اين است كه بدون مددگرفتن از حوزه‌هاي عيني، قادر به شناخت مفاهيم عقلي نيست. نظريه ي شناختي استعاره (استعاره ي مفهومي) نشان مي‌دهد كه چگونه انسان از استعاره براي درك امور نامحسوس بهره مي‌گيرد و در آن حوزه ي مفهومي مقصد، به كمك حوزه ي مفهومي مبدأ از طريق نگاشت قابل فهم مي‌گردد. اين جستار تلاش مي‌كند كه با رويكرد شناختي، مفهوم سازي نفس در آثار سينوي از ديدگاه استعاره‌هاي انسان انگارانه را، در قالب كلان استعاره ي «نفس انسان است» و خرده استعاره‌هاي آن نشان دهد. نتايج نشان مي‌دهد كه نفس، به وسيله ي استعاره‌هايي كه حوزه ي مبدأ آنها انسان و ابعاد زندگي وي مانند ولادت، مديريت، مالكيت، عبادت، ورزش، مسائل اجتماعي و حقوقي و صفات مذموم انساني است، قابل فهم است. استعاره‌هاي مذكور بيانگر نحوه ي ارتباط نفس با بدن و مبادي عاليه از جمله عقل فعال است.