مطالعه پيامدهاي چشم انداز سازي شغلي در سازمان هاي دولتي ايران

چشم انداز شغلي مي تواند به عنوان يكي از ابزارهاي مديريت،كه به كسب هدف و پيشرفت هم زمان فرد وسازمان كمك ميكند مورد توجه قرار گيرد، بررسي و تحليل مؤلفه ها، نقش ها، وظايف، شغل ها و عملكردها در سير خدمتي كاركنان سازمان دولتي ، بيانگر اين واقعيت است كه در ساختارهاي موجود چندان توجهي به بحث چشم انداز شغلي كاركنان نشده و داراي اشكالاتي است كه ازجمله مي توان به: مبهم بودن مسير شغلي، معيوب بودن چرخه گردش شغلي، منطبق نبودن مشاغل با توانايي ها وعلايق، نبود اطمينان به پيشرفت شغلي بين كاركنان، توجه نكردن به نيازهاي كاركنان، افزايش جابجايي و نقل وانتقالات، محدوديت و به موقع نبودن ترفيعات و بازنشسته نشدن بخشي از كاركنان و مديران اشاره كرد..هدف پژوهش حاظر مطالعه پيامدهاي چشم انداز سازي شغلي در سازمان هاي دولتي ايران است.از آنجائيكه پژوهش حاضر بر شكل دهي چارچوب مفهومي يا تدوين تئوري تأكيد دارد و نياز به آشكارسازي دانش ضمني خبرگان در اين حوزه مي‌باشد، از استراتژي نظريه داده بنياد بهره مي‌برد. هم چنين براي جمع‌آوري داده‌ها از نوعي نمونه‌گيري به روش گلوله برفي تا رسيدن به اشباع نظري استفاده شد وخبرگان مصاحبه شونده، منابع پژوهش را تشكيل مي‌دهند.چشم انداز شغلي در سازمان هاي دولتي داراي دو بعد اصلي چشم انداز شخصي و چشم انداز سازماني مي باشد،همچنين شرايط علي،عوامل زمينه اي،راهبردها،شرايط مداخله گر وپيامدهاي چشم انداز شغلي به روش نظريه داده بنياد استخراج شده است.اگر نظام مسير شغلي ،چشم انداز سازي شغلي و مديريت آن در سازمان به درستي و صحيح اجرا شود، مي تواند به كاهش ابهام و سرخوردگي يا فرسودگي شغلي، دراختيارداشتن جايگزين نيرو، كمك به رشد و ترقي آحاد كاركنان منجر شود.