واكنش خصوصيات كمي و كيفي چغندرقند به محلول پاشي متانول در شرايط مختلف رطوبت قابل دسترس

با توجه به محدوديت‌هايي كه تنش كم‌آبي بر روي گياهان ايجاد مي‌كند، استفاده از راهكارهايي كه باعث كنترل يا كاهش اثرات سوء ناشي از كم‌آبي گردد، مي‌تواند مد نظر قرار گيرد. به‌منظور بررسي اثر محلول‌پاشي متانول بر برخي از صفات كمي و كيفي چغندرقند در شرايط مختلف رطوبت قابل دسترس، آزمايش مزرعه‌اي طي دو سال در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرج، ايران، به‌صورت اسپليت پلات در قالب بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار انجام شد. فاكتور اول، ميزان آبياري در دو سطح (S1: نرمال (آبياري بعد از 40 درصد تخليه رطوبت قابل دسترس) و S2: تنش (آبياري بعد از 70 درصد تخليه رطوبت قابل دسترس) و فاكتور دوم، غلظت‌هاي مختلف متانول با سه سطح (شاهد)، 14 و 28 درصد حجمي متانول بودند كه فاكتور اول در پلات اصلي و فاكتور دوم در پلات فرعي قرار گرفتند. صفات مورد بررسي شامل عملكرد ريشه، عيار قند، سديم، پتاسيم، نيتروژن، آلكاليته، درصد قند قابل استحصال(، قند ملاس، عملكرد شكر و عملكرد شكر سفيد بود. نتايج نشان داد كه متانول بدون در نظر گرفتن مقدار رطوبت قابل دسترس مي‌تواند باعث افزايش ميزان عملكرد ريشه، عملكرد شكر و عملكرد شكر سفيد گردد؛ به‌طوري كه بيشترين عملكرد ريشه مربوط به سطح 14 و 28 درصد حجمي متانول به ترتيب با 70/12 و 68/78 تن در هكتار بود كه اين دو از نظر آماري در يك گروه قرار گرفتند.