تاثير اكتاپامين بر گيرنده انسوليني IGF1R و ميزان مرگ سلولي در هيپوكامپ رت‌هاي آلزايمري شده نژاد ويستار

زمينه و هدف: بيماري آلزايمر يك اختلال عصبي است كه در ابتدا با اختلالات خفيف حافظه مشخص مي‌شود و در نهايت منجر به مرگ سلول ها در مغز مي گردد. هدف از اين مطالعه تعيين اثر اكتاپامين بر حافظه، فعاليت آنزيم هاي آنتي اكسيداني، ميزان بيان گيرنده انسوليني IGF1R، ميزان مرگ سلولي و نيز تعداد پلاك هاي آميلوئيدي در رت هاي آلزايمري شده نژاد ويستار مي باشد. روش‌ها: در اين مطالعه تجربي، 27 رت نر نژاد ويستار به طور تصادفي به 3 گروه (9 رت) تقسيم شدند: گروه كنترل، بدون جراحي و تيمار خاص بودند، گروه شم، با تزريق آميلوئيد بتا، آلزايمري شدند و نرمال سالين به صورت درون صفاقي دريافت كردند، و گروه درماني، پس از آلزايمري شدن، اكتاپامين به صورت درون صفاقي دريافت نمودند. پارامترهاي رفتاري، آنزيمي، بافت شناسي و نيز ميزان بيان گيرنده انسوليني IGF1R سنجش شدند. يافته‌ها: تست رفتاري نشان داد كه ميانگين تاخير در ورود به محفظه تاريك دستگاه شاتل باكس در تيمار با اكتاپامين نسبت به گروه شم افزايش معناداري داشته است (0/05 P). تعداد نسبي پلاك هاي آميلوئيدي و نيز درصد سلول هاي مرده در هيپوكامپ مغز در تيمار با اكتاپامين نسبت به گروه شم كاهش معناداري نشان داد (0/001 P). بيان گيرنده انسوليني IGF1R و نيز فعاليت آنزيم هاي گلوتاتيون پراكسيداز و كاتالاز در تيمار با اكتاپامين نسبت به گروه شم افزايش معناداري داشت (0/001 P). نتيجه‌گيري: اكتاپامين به طور معني‌داري توانست اختلالات ايجاد شده در حافظه، ميزان فعاليت آنزيم هاي آنتي اكسيداني گلوتاتيون پراكسيداز و كاتالاز، مرگ سلول هاي عصبي و نيز پلاك هاي آميلوئيدي ايجاد شده در بيماري آلزايمر را بهبود بخشد.